"Seni, bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza..."
Diyor 
Ahmed Arif ve kıymeti bilinmeyen aşkını kalemlere, kağıtlara bağıra bağıra anlatıyor. Hem de ne anlatmak...Bu sözlere taş olsa erirdi diyor insan ama ne yazık ki bazı kalpler taştan daha sert olsa gerek ki Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e olan aşkı karşılıksız kalıyor.
Leylim Leylim - A. ARİF/Kendine iyi bak. Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni!
Buram buram samimiyet kokusu geldi burnuma!
Burnumun direği sızladı!
Yazılan her satırda sevgiyi, özlemi, acıyı en derinine kadar hissettim.
Leylim Leylim
Ahmed Arif'ten Leyla Erbil'e Mektuplar...
Ne kadar inceymiş birçok şey eskiden, ne güzel sevgiler varmış.
Karşılık bulamayınca başkasına gidilmez, sevgi sevilmediği yerde bitmezmiş.
“Sevilmek; Leyla'sına mektubu ulaşsın diye 25 kuruşluk posta pulu almak için hamallık yapan Ahmed Arif'in hakkıydı... "
Ahmed Arif'in 1954'te Leyla Erbil'e Bismil'den yazdığı mektup.
"Bari, bu suskunluğun sebepli ve hayırlı olsa. Ve bana bu kadar kahırdan sonra, parıltılı şiirler göndersen."
Leyla, zalim Leyla...
"Bu benimki dördüncü.. Oysa ki senden sadece bir mektup aldım. O belalı, ümitsiz, korkunç ilk mektubun. Yani 4-1, ben mağlubum..."
Orkide gibi saf beyaz ve sade kalan sevdalarda kalalım, Tomris ol ama Cemal Süreya yalnızlığına katma bu sefaflığı dünya ekseninde kirlenmiş kalbimi, bekletme nazım gibi yarım kalıp solup giden bir Piraye de ben olmayayım, Allah bana vermediği tüm isteklerimi seninle verdi demiş Ali şeriatı. Leyla olma, prangalarla incitme ellerinle beslenen ellerimi beni bir leylim baharı özleyen Ahmed Arif eyleme. Dağları aşma Ferhat gibi, mesafeyle öldürme beni Kerem gibi ve sevgili aşka davet et beni günah olmadan sevmeler şeriat ile recm edilmeden… B.p