“Asıl adım Ahmed Önal, Ahmed Arif olarak bilinirim. Yaşamım boyunca hakkı aradım; ezilenin ve güçsüzün yanında durdum.
Memleketlilerim sömürülmesin, memleketlilerim kullanılmasın, memleketlilerim ölmesin diye konuştum. Eşitlik için yazdım, eşitlik için söyledim, eşitlik için dayak yedim, eşitlik için sövdüm. O günleri göremeyeceğimi bilsem de birilerine o günleri gösterebilmek için öldüm.”
Bu kitaba olan bir ilgim vardı ve sonun da dayanamayıp okudum. İyi ki okumuşum gerçekten aktı gitti.
Ahmed Arif okumak bambaşka bir deneyimdi ve bunu kitapta yer yer başka yazarlar da çok kez dile getiriyordu.
Tabi ki kitabı eleştirmek benim haddim değil ama sevmem kaçınılmazdı. Memleketine, insanlarına ve oradan o konuşma tarzına kadar şiirlerine eklemesinden aşkından ve bizlere yansıtmasına kadar herşeyi muazzam bir biçimdeydi.
Kitapta Metin Demirtaş'ın yazısının sonunda çok güzel bir vedası olmuştu ve çok güzelde bir anması vardı buraya eklemek istedim.
""Toprağı ve toprağında şiir çiçekleri bol olsun.
""
Saygı ve Özlemle...