"Her pişmanlık sonu özür ödedim,
Bazen esir, bazen özgür ödedim,
Kader bir pazara sürdü ki beni,
Sevdayı aşkına ömür ödedim..."
Leyla odur, iffet gülün soldurmaz ,
Mecnun odur, Leyla sırrın sızdırmaz ...
Sayfa 163Kitabı okuyor
Anneler çocuklarının yol haritalarını gönül kalemiyle çizen, yılmaz pusulasıymış...
Annelik mükemmel bir rehberlik bilinciyle hayata hazırlamakmış çocuklarını...
Geceler devleştirir insanın efkarını, geceler çileyi katlaya katlaya yaşatırlar insana...
İnandım, zaman gizemlerin çözümünü açabilen en iyi anahtarmış...
Önce kökü dalda, dalı çiçekte,
Çiçeği meyvede, meyveyi renkte,
Var olan her şeyi, bir çekirdekte,
Onu da Mevla'da yitirdim anam...
Leyla odur, iffet gülün soldurmaz...
Mecnun odur, Leyla sırrın sızdırmaz...
Sayfa 267Kitabı okuyor
Gençlik yıllarındayken insanın anne ve babalarına karşı verdikleri o bilinçsiz savaş, kendisini onların durumlarına gelince çok daha farklı yorumluyormuş meğer...
Üslubundaki anlayışıdır insanı yansıtan. Dildeki dikenler ve düşüncedeki menfaat anlayışları değil midir insanları anlaşılmaz kılan?
Annesini kaybeden acılı evladın annesine şiiri...
Hayatın tadı yok, günler karanlık,
Sensizlik çileye döndü be anne...
Gözlerine dalıp kalsam bir anlık,
Sesini duymadan olmuyor anne...
Yüreğime düşen, kor mu ateş mi,
Ömür çilelerle süren savaş mı?
Sana yakın sevgi, eş mi, kardeş mi?
Bu sırrı duygular çözmüyor anne...
Gönüller aynası, şefkat denizi,
Hayattan göçse de silinmez izi,
Gör, neye döndürdü yokluğun bizi,
Kimse senin gibi sevmiyor anne...
Bulamayınca da suçlamayı iyi bilirler...
Nedense insanlar, hata yapıp, arkalarına bile bakmadan giderlerken, dönüşlerinde, bıraktıklarını yerinde bulamayacaklarını düşünmek bile istemiyorlar...
Ağlayanın malı gülene hayır etmez...
Aşktan ve sevgiden bahsetmenin mevsimleri olmaz. Duygular her yaşta çiçek açabilir...