Ey kavmim !
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de degilsin sen, hazdan olmayacak mahvin.
EY KAVMİM...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
“Ey kavmim...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Korkarsın kendinden olmayan herkesten.
Ve sen kendinden bile korkarsın.
Hazreti İbrahim olsan, sana gönderilen kurbanı sen pazarda satarsın.
Hazreti İsa'yı gözünün önünde çarmıha gerseler, sen başka bir şeye ağlarsın.
Gündüzleri Maria Magdalena'yı orospu diye taşlar, geceleri koynuna girmeye çabalarsın. Zebur'u, Tevrat'ı, İncil'i, Kuran'ı bilirsin.
Hazreti Davut için üzülür, ama Golyat'ı tutarsın.”
EY KAVMİM..
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de değilsin sen, hazdan olmayacak mahvın.
Acıyla karıldı harcın, ama acıya da yabancısın.
Ağıtları sen yakarsın, ama kendi kulakların duymaz kendi ağıtını.
Bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarını ve sen bir koyun
Komşun aç yatarken sen tok olmaktan haya etmezsin.
Musa Kızıldeniz'i açsa önünde, sen o denizden geçmezsin.
Tanrıya inanır, ama firavunlara taparsın.
Ey kavmim...
Tanrı’ya inanır, ama firavunlara taparsın.
Ey kavmim...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Tek tek öldürülürken insanların sen korkudan öleceksin.
Sayfa 50 - Can yayınlarıKitabı okudu