Ey kavmim !
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de degilsin sen, hazdan olmayacak mahvin.
“Ey kavmim...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Korkarsın kendinden olmayan herkesten.
Ve sen kendinden bile korkarsın.
Hazreti İbrahim olsan, sana gönderilen kurbanı sen pazarda satarsın.
Hazreti İsa'yı gözünün önünde çarmıha gerseler, sen başka bir şeye ağlarsın.
Gündüzleri Maria Magdalena'yı orospu diye taşlar, geceleri koynuna girmeye çabalarsın. Zebur'u, Tevrat'ı, İncil'i, Kuran'ı bilirsin.
Hazreti Davut için üzülür, ama Golyat'ı tutarsın.”
EY KAVMİM...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
EY KAVMİM..
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de değilsin sen, hazdan olmayacak mahvın.
Acıyla karıldı harcın, ama acıya da yabancısın.
Ağıtları sen yakarsın, ama kendi kulakların duymaz kendi ağıtını.
Bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarını ve sen bir koyun
Ey kavmim...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Sana yapılmadıkça işkenceye karşı çıkmazsın.
Senin bedenine dokunmadıkça hiçbir acıyı duymazsın.
Örümcek olsan Hazreti Muhammed'in saklandığı mağaraya bir ağ örmezsin.
Her koyun gibi kendi bacağından asılır, her koyun gibi tek başına melersin.
Hazreti Hüseyin'in kellesine sen vurmaz, ama vuranı alkışlarsın.
Muaviye'ye kızar, ama ayaklanmazsın Hazreti Ömer'i bıçaklayan ele sen bıçak olursun.
Ey kavmim...
Tek tek öldürülürken insanların sen korkudan öleceksin.