Ahmet Arif der susarım..
Prangaların iziyle dağlarda çiçek toplayan, kuş uçuran amansız ve dobra bir adamın başkaldırısı..
Başkaldırı diyorum çünkü şark, kültür, anane ve dinamizmi hırçın ve asidir. Ve bir o kadar dingin ve derin..
Arif, şiirini göğe diye ruhumuza yazar. Hem kendi kuşağında hem de gelecek kuşaklarda dahil olmak üzere bütün insanlığı kucaklayan, sarıp sarmalayan Babacan bir tavrı vardır..
Yüreğide ağır abidir ve bunu içtenlikle kabul eder.
Aşkı ise bir bebek saflığında savunmasız ve masum..
Al karanfil kokar şairin dizeleri, hasret kokar..
Yaşayarak okudum her bir mısrasını, şiiri bana sevdiren en özel yazarlardan biri benim nazarımda..
İyi ki güzel adam, iyi ki..