Hayat hiç bu kadar güzel olmadı
Ölüm böylesine gerekli ...
Ne aradığımı biliyorum, ne de bulduğumu
Bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın?
Acını ödünç ver bana, gözyaşlarını
Damarında uyuyan sevinci ödünç ver
Güneş, daldan dala sıçrayarak yürüyor
Bir neden var mı mutlu olmamam için?
Daha ne kadar yaşadım ki şunun şurasında
Adını biliyor muyum bütün çiçeklerin?
Gitsem, kendime
Gideceğim bundan böyle;
Kalsam, bir uçurum
Kendi derinliğiyle dolacak.
"Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım."
| Ahmet Erhan