Gece yarılarında aklıma geldiğinde penceremden bakıyorum.
İstanbul senin gözlerinden akmış kapkara; sen şehir oluyorsun birdenbire, karanlık bir İstanbul, içinde kayboluyorum, bulursam kendimi vuracağım, ama karanlık, bulursam kendimi vuracağım, bir Ahmet Kaya şarkısını boşaltacağım beynime, kalbimi bir cami avlusuna terk edeceğim, ama kapkaranlık, pencereden bakıyorum ve gece yarısı bir radyo istasyonundan taşan delilik gibi bırakıyorum kendimi şehre; senin karanlığına.
Senin gözlerini siler gibi dokunuyorum gökyüzüne.
"Beni onlara verme."
Sayfa 100Kitabı okudu
Bu gece de böyle olsun...
Ben ardımda yaş bıraktım
Ağlayan bir eş bıraktım
Sol yanımı boş bıraktım hey
Siz benim kime küstüğümü
Nereden bileceksiniz
🎶Ahmet Kaya
"ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak..."
Yılmaz Güney
Sayfa 37 - Gece Kitaplığı
“Yâr uykuda ben yine pencerede
Doğacak güneşi göresim gelir.”
Ahmet Kaya