Yarınların sevdasıyım, Yenilmedim ki - Sen Ölmedin ki
Bir insan ölüme gidiyor ve gülerek "Haydi bana EyvAllah!" diyor. Aynen böyle bunu dedi bu çocuk gözleri gülerek. Bunu hiç kimse yapamaz.
Asılma günü gelip çatınca, o sevdiğim giysilerimi giyeceğim. Postallarımı, parkamı. Öyle her zamanki gibi, eyleme gidiş tavrımla gideceğim darağacına. Yok, tıraş falan da olmayacağım. Sonra avukatlarıma döneceğim: ‘Sizler de, bizler için gelecek kuşaklara tanıklık edin’ diyeceğim. ‘Bir devrimci ölüme böyle gider işte. Bayram yerine gider gibi…’
Üşüyorum...
Bir coşku var içimde bu gün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgâr gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın Beton çok soğuk, üşüyorum...
Nerde kendini bilmez çocuklar? :(
Evet 6 Mayıs 1972 sabahı 'ipe çekildiler'; Deniz GEZMİŞ, Yusuf ASLAN ve Hüseyin İNAN...
Bazıları gözlerini kapatarak sadece kendilerine gece yaparlar.
Sayfa 44 - Tutku yayıneviKitabı okudu
