'bilip yapmama' problemini olabildiğince aşmanın, iman ile amel, düşünce ile pratik arasındaki mesafeyi azaltmanın vazgeçilmez bir şartı, ilgili hakikatlerin talimine 'tekrar' ile devam etmek. Bir kere bilmeyi, yaşamak için yeterli zannetmemek; bir kere bildikten sonra yaşamadığı için ümitsizliğe düşmemek.