Ayfer Tunç’un okumuş olduğum ikinci kitabı, Kuru Kız’dan sonraki.Fakat bu kitabı beğenmedim.
Şebnem karakteri, üç insanı bir yerde buluşturuyor.Şebnem kapak kızı…Fakat ben, açık görüşlü biri olduğum halde, Şebnem’in, dolaplarda, koltukların altlarında, gizli köşelerde bakılan, bakarak kendini rahatlatma çabasında olan erkeklerden rahatsız oldum.Normal bir şeymiş gibi bunun kitapta defalarca kez vurgulanıp, özellikle evli bir adamın, eşine aşık olduğu halde, ısrarla Kapak Kızına gizli gizli bakması, eşiyle ne kadar ne yaşarsa yaşasın, aklına onun gelmesi, Türkiye’de yaşanan; “Eşimi seviyorum ona aşığım, ona bakıyoruz diye sevmiyor değiliz.” düşüncesine destek olur nitelikte.
Belki de yazar, bunun yanlış olduğunu vurgulamak istedi bilemiyorum.Ama vurgulansa böyle mi vurgulanır o da ayrı bir muamma.
Eğer kitabı okuyan olursa, yorumumun altına fikirlerini bekliyorum.
Ve uzun süre okumak istemedim.Tekrar elime aldığımda baya bir sayfa vardı ama, bitirdim.Sanırım bitirip başka kitaba geçmek isteği ile bitirdim.
Benim düşüncelerim bu şekilde, ben yeşil çayımı alıp, yeni kitabıma doğru giderken, sizleri de yorumumla baş başa bırakıyorum.
[ 28/02/24- İstanbul ]
~ Aişe Bozdemir Özsoy
