İZİN GÜNÜNDE UYUMA
Bugün başkalarının içinde dolaşmıyorum. İzin günüm
ama benim içime örümcek girmiş. Ağzım açık uyumaktan şikâyet etme sebebim sadece güzel bir melek gibi görünmediğimden değil. Örümcekler giriyor açık ağzımdan, bütün gün dolaşıp hayallerimi bile karıncalandırıyorlar.
İnsanlar kaç tanrıya inanır? Tanrının insana oranı nedir? Ve
Aklın Celladı
Tedirginlikle girdiğim bu odaya, aitlik duygumu yitirmişliğin verdiği acıyla bağlı kalacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Çevrede gördüğüm insanlara ve bu ölü renklere katlanabilmek onca problemin içinde başka bir sorun yaratıyor bana.Canım sıcak bir kahve istiyor. Sigara ve kitaba gereksinim duyuyorum. Kim bilir kaç gece uykusuzlukla baş etmek zorunda kalacağım. Kaç gece deliliğime daha çok delilik katacağım ?
Sorsanız bana, kimsenin benim hakkımda gerçek bir bilgiye sahip olmadığını söylerim. Bakışlarında bile şefkat sezinlediğim insanlardan nefretle uzaklaşıyorum. İstediğim şey ilgi değil ki. Acınası bir durumda olduğumu hissettirdikleri sürece aynı duyguyla yaklaşacağım onlara. Ve sevme yetimi doğaya bağışlayacağım. Ilık bir yaz akşamı gökyüzünü izlerken acılarımdan arınacağım.
Öykü; Selvihan Kadıoğlu
Havanın kokusunda, göğün sonsuzluğa uzanan boşluğunda, ormanın ve dağların haşmetinde, her şeyde buraya has bir yalnızlık, kendine aitlik vardı.
Sayfa 98Kitabı okudu
"Balım’ın gözleri kocaman açılmıştı. “Sen beni abimden mi kıskanıyorsun?”
“Evet.”
“Neden?”
“Çünkü sana her ‘bir tanem’, ‘bebeğim’ dediğinde çıldırıyorum. Sana her ‘Balım’ deyişinde aklımı kaybediyorum. İsmindeki o aitlik eki olan son harf beni çıldırtıyor. Herkes sana öyle seslenirken sanki ‘benim’ demeye çalışıyor ve hepsini oracıkta boğazlamak istiyorum.”
“Abimi de mi?”
“Abini de!”
sevmek bir bakıma aitlik oluyor işte, kendine bile ait değilken...
Anneden kızına yeraltı suları akıyordu. Kadından kadına akan incecik nehirler. Erkekler görmüyordu o nehirleri. Bir tek sen, bir gün, aniden, annene ait olanların yıllarca akıp en nihayetinde kıyında biriktirdiği alüvyonu gördüğünde anlayacaktın bunu. Önce çok şaşırıp sonra sevinecektin bir şeyin devamı, bir şeyin geriye kalanı, bir şeyin birikeni olduğuna.Aitlik duygun depreşecekti içinde bir yerde. Ve asla atamayacaktın o yoğurt kaplarını bir gün lazım olur diye.
Sayfa 14 - SEL YayıncılıkKitabı okudu
