Osmaniye hatırası.
Güzel hisler , uçuşan kahkahalar , zaman zaman vuran hüzünler.. sevgiler , anlar , heyecanlar.. tüm her şeyin bir sonu varmış. Geriye kalan anlar oluyor, üzerimize serpilen duygular kalıyor..
Hiç bitmesini istemediğimiz sohbetler , eğlenceli günler oluyor , zaman geçiyor ve defterimize ekliyoruz bir bir..
Doğa , hayran olduğum bir sevgili. Hiç hayal kırıklığına uğratmıyor beni , nerede olursa olsun hep güzel ve sakin.. sıcak şefkatiyle sarıyor ve huzur veriyor..
Ruhumu doyuruyor ve saçımı okşuyor sanki.
Ve insanlar ; içten , sıcak ve dürüst olunca tadından yenmez oluyor sohbetler..
Gezi diye çıktım yola lakin ev karşıladı beni.
Tanımlaması zor ancak şöyle diyebilirim, evim gibiydi..
Aitlik hissettiren anlardı , samimiydi .
İnsan olduğumuzu unutmadan yaşamak , sevmek , sevilmek zor olmasa gerek .
Yaşamı anlamlı kılalım beraber, zor yollarda da yürüyelim .. kırmadan , zarifçe dokunalım insanlara..
Hayvanlara seslenelim , bahçeyi süsleyelim ,çocuklara şeker verelim mesela..
Göğe bakalım , ekin ekelim .. bir çay koyalım yanımıza ve başlayalım hayatı izlemeye..
Doymayalım sanata, elimizden geldikçe sevelim dostlar..
sevgi, zamanı mekanı aşan bir nimettir.
Kaybetmeyelim millet duygusunu , kültürümüzü yaşatalım. Misafir olduğumuz şu yerde en güzel konuk olalım..
Olmaz mı?🕊️
