Dün gece şarap içtiğimi söylemedim onlara. Tanrıyla aramdaki köprünün sise gömüldüğünden de söz etmedim. lnsan, hakkında konuşamayacağı şeyi sessizliğe bırakmalı,
Dün gece okuduğum kitapta, yıldızlara gitmek için evden kaçan ve gizlice bindiği gemi batınca ıssız adaya düşen bir çocuğun hikayesi vardı. Geceleri resimli kitaplar okumayı seviyordum.
"Güneşli günlerde insanın yalnızlık duygusu azalırmış," dedim.
Yüzüme baktı.
"Yalnız mısın burada?" dedi.
"Dostlarım var."
"Yalnızlığa engel değil bu."
Ben sessiz dünyayı seviyorum. Şehirde yaşayamam. Çok gürültülü geliyor. Bir sürü tabela, levha, insan ve onların yüz ifadeleri. Ben bunları çözümleyemiyorum. Korkuyorum.