Ruh ve doğa arasında paralelik ve bunun akıl tarafından yöneltilmesi gerektiği Phaidros diyaloğunda Platon'un kullandığı at arabası metaforu ile sık sık ilişkilendirilir.
Aldanıyor olmanın salaklık olarak gösterilmesi ne üzücü. Seviyor olmanın verdiği aptallığı geri kalan her şeye tercih ederim. Bütün o aklı başında adamlar, o kimseye muhtaç olmamış ve kimseye faydası da dokunmamış adamlar! İnanın aptal olabilmek dünyadaki en zor şeydir. Belki de gerçekten akıl isteyen tek şeydir.
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu ...
Akıl çağıydı, budalalık çağıydı da. İnanç çağıydı aynı zamanda inkar çağıydı da. Bir taraftan aydınlık bir taraftan karanlık mevsim yaşanıyordu. Umudun baharıydı, yeisin kışı. Her şeyimiz vardı ama hiç bir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk ama hepimiz cehenneme de gidiyorduk
Sıkı bir polisiye okuru olan, Erzurum Hastanesi Başhekimi Şakir Feyzi'nin hastalarından Hacı Hanım, zamanında çalıştığı konaktaki Paşa'nın ona bir kitap verdiğini ve bu kitabın içinde büyük bir hazinenin yerinin saklı olduğunu söyler. Hacı Hanım yaşı nedeniyle defineyi bulamayacağından bu sırrı Şakir Feyzi'ye emanet etmek istiyordur. Büyük bir servetin heyecanına kapılan Şakir Feyzi, Fuzuli Divanı'nın sayfalarında başlayan bu yolculukta, yalnızca okuduğu kitaplarda gördüğü türden bir maceranın içinde bulacaktır kendini.
Mehmet Rauf'un bir gizemi çözmenin coşkusunu, paranın akıl çelici kuvvetini anlattığı Define Türk polisiyesinin en sürükleyici yapıtlarından birisi.