Bu bir fikir beyanıdır:
Varlığım illa armağan olacaksa; ırkçılar ve yobazlar hariç, insanlığa, hayvanlara, bitkilere, dağlara, toprağa, toza, böceğe, çiçeğe, denizlere, aya, güneşe, yıldızlara, gezegenlere, akıl gözününün farkındalığına ermiş, ruhunu satmamış tüm her şeye armağan olsun... Irkçı, yobaz veya ruhunu satmış kimseler değilseniz, alınacak, gocunacak dilekler değil, her biri güzel dilekler. Evrensel nitelikler taşıyan, tüm varlıkların ortak paideleri. Salt bu ülke sınırları içerisinde var olabilen bir varlık olarak kabul görmüyorum kendimi, belki de ondan böyle düşünebiliyorumdur.
Sizi bilmem ama ben ancak böylesi güzelliklere varlığımı armağan edebilirim. Üstüne de üç elham okurum.
Önceleri bizim mahalleye armağan ediyormuşum, çünkü yaşam alanım, tanıdığım insanlar bizim mahalleyle sınırlı idi, sözgelimi benim ülkem mahallem idi. Mahallemdekilerin de sadece Türk olduğunu sanıyormuşum, işin komik tarafi kendim dahil herkesi Türk zannediyormuşum. Bana bunu hatırlattı ve cidden trajikomik bir olay; youtu.be/2IsxkPmH3Sc
Sonra bir bakmışım ilçe, il, bölge, ülke, tüm yeryüzü imiş varlığımı bağlayacak olan. Sonradan öğrendim dünyayı, hülasa her şeyi tanımadan bir gelecek çizilemez, dolayısıyla varlık armağan edilemezmiş. Kalkıp başka ülkelerin milliyetçiliğine karşılık ırka, soya sopa varlık armağan edersek, ne onlardan farkımız kalmış olur, ne de onların günahlarıyla aziz oluruz.
Benim andımı da ben kendim ederim, kimsenin üzerine vazife değil, çocuklara eğitim verilsin diye vardır okullar, inanç ve düşünce empoze etmek için değil.
Şimdi Biliyorum Hastalığınızın Ana Nedenini, Siz Gerçek Doğanızı UnuttunuzBoethius · Destek Yayınları · 2021123 okunma
İşte yaşamın trajik oluşu bundandır.
Birinci kitap, gönül gözüyle gören, yüksek tansiyonlu bir düşünürün eseridir. Çoğu zaman Pascal’m ateşten harflerle yazılmış "Düşüncelerim"i anımsatır.
Unamuno, ruhunu kemiren kuşkuculuğu (scepticisme) yenmedeki eksikliğini, aklın duygu üzerindeki egemenliğini, duygu ve akıl arasındaki çatışmayı coşkulu bir dille anlatır bu kitapta. Bir yanda denetimi ele almak isteyen ama yok olup gitmeyi açıklayamayan düşünce, öbür yanda umut kapısmı aralamağa çalışan duygu.
Sayfa 10 - İnkılap KitapeviKitabı okudu
"En önemlisi akıl değil, onu yöneten huy, kalp, asil duygular, kültür..."
Sayfa 204Kitabı okudu
