Nasıl bir çağ
Hayatın parça parça sömürüldüğü ... düzenin kötü uğruna heba edildiği... azınlık iyiliğin bile yok sayıldığı
yanlış bildiğimiz doğruların doğru bildiğimiz yanlışlara dönüştüğü....
Haklı haksız ayırmadan vicdanla düşünsek olmaz mı ?
Peki ya empati , hak hukuk demiyorum geçtim o insani üst vasıfları..
Göz göre göre suç teşkil etmesi gerekirken akil sayılan dayatmaları....
Bilginin güç olduğunu , okumanın en büyük erdem olduğunu savunurken ne ara bu kadar yozlaştık..
Sorarım dostlar biz bu çağa nasıl evrildik.
Tamam sevmeyelim hiç kimseyi , kendimizden başka bilmeyelim bir kalp , sadece kendimizde atsın yüreğimiz ... de .... ya saygı.... ya merhamet ... ya insanlık...napalım hooppp hepsini çöpe mi atalım
yok mu bir geri dönüşümü bu çöpün..ya da bu geri dönüşüm mü bizi bizden aldı...
Sorarım dostlar çöpe gidene fazla acımayıp , çöpten dönene mi bu kadar aldandık ......
Nereden geldiğini,
Niçin geldiğini,
Nereye gideceğini,
düşün, tefekkür et !..
Çünkü tefekkür, Hikmetle
İbretle ve Hizmetle bakmaktır
Hikmetle tefekkür iki yönlüdür:
Birincisi, gözle görmektir, yani fizikidir.
Bu noktada, tefekkürün penceresi gözdür.
İkincisi, akıl ve kalp ile görmek ve düşünmektir. İbretle tefekkür, nimete sahip olanın, nimetten mahrum olana bakarak ibret almasıdır. Gözü görenin, görmeyenden
ibret alması gibi...
Hizmetle tefekkür ise, insanı hizmete
sevkeden tefekkürdür. Bütün mahlukâta
şefkât ve hizmet etmek anlayışıdır.
Ancak, insana aksiyon (hareket-amel)
kazandırmayan düşünceler, tefekkür değil, vakit öldürmektir... Aldanıştır...
alıntı
Mezardan evler yaptılar.
Ruhsuz aileler kurdular.
Samimiyete beton döktüler.
Sonra saygıyı muhtaç oldular.
Hayat maddeden ibaret değil.
İnsan etten kemikten bir değil.
Kalp sevgi ister akıl merhamet.
Ne sevgi kaldı nede merhamet.
اَفَمَنْ يَعْلَمُ اَنَّـمَٓا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ اَعْمٰىۜ اِنَّمَا يَتَذَكَّرُ اُو۬لُوا الْاَلْبَابِۙ
Rabbinden sana indirilenin gerçek olduğunu bilen kimse, (onun gerçek olduğunu) göremeyen (kalp gözü) kör kimse gibi olur mu? (Bunu) ancak akıl sahipleri anlar.
(Ra'd, 13/19)
"ben küfür ile imandan, ikrar ile inkardan, tasdik ile şüpheden ibaret bir şey olmuştum. kalp ile inkar ettiğimi akıl ile tasdik eder, akıl ile reddettiğimi de kalp ile kabul ederdim. kısacası, şüphe denilen ejderha bedenimi, benliğimi sarmıştı.”
Hayat yolculuğunun meçhullerini mâlûm kılan, sorularını çözüme kavuşturan, karanlıklarını aydınlatan, akıl ve kalp için her bakımdan tatminkâr deliller ihtivâ eden yegâne kitap, Kur’ân-ı Kerim’dir.
Kör olan gözler değil kalplerdir, ayet-i kerimesinden anlaşılacağı üzere; kalp, anlamın hanesidir. Gören, tanıyan ve tanıdıktan sonra bir mana atfeden kalptir. Zira hisler ve hâller ve hatta akıl dahi kalbin tahakkümündedir. Olmasaydı öyle, insan başına gelecekleri bile bile kalbini dinlemezdi.
Her Şey Başladığı Yere Döner.
"Göz, kalp ve akıl muazzam bağlantı.."
Gören göz müdür, kalp mi?
Aklettiği insan için yeterli midir?
Gören gözse bakmak yeter mi görmek için..
Yahut gözün görmesi kalp için yeterli midir?
Madem gözün görmesi yeterliydi "kalp gözü" tabiri ne için çıktı..
Akıl gördüğüne mi inanır,hissettiğine mi?
Akıl, nefs ve vicdan terazisinde doğruyu gösterir mi?
Aklın delili mantık; hislerden, duygulardan önce mi gelir?
Kalbin bir kafeste dünyalık her şeyden korunaklı halde olması ilahi bir nimet midir?
Kalp gözü açık kimsenin gözü bakan mıdır, gören midir?
Göz görse, akıl akletse kalp de kabul eder mi?
....
Kalp /Akıl/Göz gerçeği hangisi görür, hangisinin dediği hayatın doğru yönüdür..
Sümeyye
Seküler yaşam
Mezardan evler yaptılar.
Ruhsuz aileler kurdular.
Samimiyete beton döktüler.
Sonra saygıyı muhtaç oldular.
Hayat maddeden ibaret değil.
İnsan etten kemikten bir değil.
Kalp sevgi ister akıl merhamet.
Ne sevgi kaldı nede merhamet.
SACİT
Kör olan gözler değil kalplerdir, ayet-i kerimesinden anlaşılacağı üzere; kalp, anlamın hanesidir. Gören, tanıyan ve tanıdıktan sonra bir mana atfeden kalptir. Zira hisler ve hâller ve hatta akıl dahi kalbin tahakkümündedir. Olmasaydı öyle, insan başına gelecekleri bile bile kalbini dinlemezdi.
|Her Şey Başladığı Yere Döner.
İnsan
İnsan…
İnsan nedir sorarım size?
İnsanı insan yapan şey nedir?
Vicdan yoksa insan olur mu?
Kalp körse, gözler görse ne olur.
Dil yanlışa dönüyorsa, doğru sözün ne
değeri kalır. Hırs bürümüş tüm nefisleri.
Kalpler katı, bedenler buz, sözler anlamsız.
Dertle dertlenmeyi unutmuş zihinler. İnsan-ı Kâmil şûrunu kaybetmiş bir beden. Ruh, çığlık
Ben dostlarımı ne kalbimle ne aklımla severim
Olur ya kalp durur, akıl unutur
Ben dostlarımı ruhumla severim, ruhumla
Çünkü ruh ne durur, ne de unutur.
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Kalp kulağıyla dinle, akıl gözüyle görmeye çalış. Belki bunlarda seni doğru yola götürecek bir kılavuzluk bulursun.
- İbn Tufeyl
