Platon’un İkili Bölme Yöntemi ve Aristoteles:
“
Platon (Eflatun)… kavramları en genellerinden başlayarak ikili bölmelere tabi tutmakta ve böylece bir şeyin tanımının, yani bilgisinin, biliminin elde edileceğini düşünmekteydi. Örnek olarak Platon insanı ele almaktaydı. İnsanın ne olduğunu tanımlamak, insan kavramının içeriğini belirlemek için önce varlıkları canlı ve cansız olarak ikiye ayırmakta ve insanı canlı varlıklar grubuna sokmaktaydı. Sonra canlı varlıkları veya hayvanları karada ve suda yaşayan varlıklar olarak ikiye ayırmakta, insanın karada yaşayan bir hayvan olduğunu söylemekteydi. Böylece ikili bölmeler yaparak ilerlemekte ve sonunda insanın bütün özelliklerini… ortaya koyabileceğine inanmaktaydı.
(…)
Aristoteles ise bu akıl yürütme tarzına veya bilim yöntemine şu itirazı yapmaktadır: Bütün bu ikili bölmelerde kanıtlanan şey nedir? Birinci durumda insanın bir varlık olduğu, canlı veya cansız olduğu, ikinci durumda bir canlı veya hayvan olduğu, karada veya suda yaşayan bir varlık olduğu… O kadar! Bu akıl yürütmede yaptığımız ikiye bölmelerde, insanın neden ikinci gruba değil de birinci gruba girdiği, neden ikinci özelliklere değil de birinci özelliklere sahip olduğu ‘kanıtlanmamaktadır.’ Ona neden birinci gruba ait bir özelliğin yüklenip, diğer gruba ait özelliğin yüklenmediği gösterilmemektedir.”
Sayfa 86Kitabı okudu
«Gördün mü, okuyucum, seni tanımıyorum ama öyle seviyorum ki, elim kolum erişebilseydi, yüreği- nin tam ortasına bir yara açar, sonra da bu yaraya tuzla sirke koyardım; böylece, bu yara sana hiç aman vermesin diye, sürekli bir tedirginlik, sonsuz bir gönül darlığı içinde yaşamanı sağlamış olurdum.» Kendini bilen her yazar, Unamuno'nun bu seslenişine, kuşku- suz candan katılır. Okuyucusuna ilettikleriyle onu de- ğiştirmek ister çünkü. - «Beni okuduktan sonra eski- den nasılsan yine öyle kal» diye düşünen sözümona ya- zar yazmasa da olur, yazsa da yazdıklarını ortaya çı- karması gerekmez. Sarsıp uyandırmak, bilinçlendirip yetiştirmek başkaları da var ama işte yazarın önem- li bir görevi. Kişiye, kişi olarak hem yazara hem oku- yucusuna, kendini arayıp bulmada; yeni yeni yaşama olanakları edinmede; çeşitli yönleriyle evreni görüp olgunlaşmada yardımcı olan başarılardır gerçek yazı ürünleri. Özellikle hızlı akışlı çağlarda, algılama, akıl yürütme, yargılama, beğenme, değerlendirme bakı- mından kavramların, saptamaların, özlemlerin herşe- yi altüst eden bir hıza kapılıp gittiği bunalımlı dönem- lerde, ne etse bitmez yazarın yazarlık gündemi. Gaze- teciden felsefeciye, ozandan bilimadamına, romancı- dan denemeciye dek, yönetmede, eğitmede, sevmede, duyuşta, istemede durak nedir bilmeyen eylemlerin or- tasındadır yazar. Bütün bunların alanıysa dildir; dille yapar, dilde sürdürür varlığını yazardır.
Sayfa 167 - Çağdaş Yayınları, 2.Baskı, 1984”Kitabı okudu
Takiyeddin Mengüşoğlu'nun İnsan Felsefesi Üzerine
İnsan (anthropos) antik çağlardan beri tabiatı (physis) ve varlığı (on) anlamlandırabilmeyi amaçlamış lakin ‘ne?’ ‘nedir’ gibi metafiziksel sorularıyla cevap aranması gereken temel felsefe problemlerine sığ bir bakış açısı geliştirmiştir. Birçok felsefi görüş bu bağlamda ontolojik probleme tekil önermelerle apodiktik bir açıdan bakıp tümeli
Peki bu akıl yürütme doğrultusunda mükemmel olan nedir? Bunu anlayamıyoruz. Gerçekten arzu edilen nesne nedir? Sahip olamayacağımız bir nesne.
Dedi ki, dosdoğru ölçü nedir?
Dedim ki, dosdoğru ölçü, Allah'ın, kitabında indirdiği beş ölçüdür. Peygamberlerine emrettiği ölçüler de bunlardır. Kim Allah'ın resullerinden öğrenir ve Allah'ın ölçüsüyle ölçerse doğru yolu bulur. Kim de bunu bırakıp bireysel görüş ve akıl yürütme yolunu seçerse, yoldan sapar.
Dedi ki,
Sayfa 26 - Rahman, 1-9. | Hadid, 25.Kitabı okudu
