Öylece geçip gitmişti bunca kalabalık arasından. Silik bir yüz kalmıştı şimdi hatırlarda.
Bu dünyadan öylece geçip gitmiş,
Şunu yapmış bunu yapmış kimin umrundaydı.
Şimdi yoktu akıllarda. Her şey unutulmuştu.
Aslında yaşarken unutulmuştu. Unutulmaya alışıktı ama o umutluydu.
Kimin umrundaydı var ya da yok kimi ilgilendirirdi.
Birkaç kişi düşünecekti, birkaç akılda belirecekti belki.
Sonra bir gün onlar da yok olduklarında o da yok olacaktı.
Oysa hep istemişti unutulmamayı. Sonunda ayrılık olsa bile Hep güzel bir hatıra olarak kalmayı.
