Akim Akimiç ll
İyi bir insandı ve hatta başlangıçta bana öğütlerle ve birtakım kolaylıklarla yardım etmişti; ama bazen, söylemek gerekir ki, ister istemez bana, özellikle ilk zamanlarda, tarifsiz bir sıkıntı verirdi, hatta benim zaten sıkıntılı olan halimi artırırdı sıkıntısıyla. Zaten sıkıntıdan
konuşmuştum onunla. Huysuz bile olsa, sabırsız bile olsa, kötülük yüklü bile olsa, canlı bir dile susamıştım.
...
O ilk yıl benim aptal hallerim olmuştu, birdenbire bilinmedik bir sebeple Akim Akimiç'ten nefret etmeye başlamıştım (bu hep birdenbire olurdu) ve sessizce onunla beni dip dibe iki ranzaya getirdiği için kadere sessizce lanet ederdim.
Sayfa 339Kitabı okudu
