Akın daha ak, karanın daha kara olması için, bu gözlere bir bakmam yeterdi; sanki gizemli bir kaynaktan alıyordu ışıklarını, çünkü toprak katran karası, gökyüzüyse aysız güneşsiz, gece kadar karanlıktı.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzanmışım gölgeliğe bir başıma
Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan
İçten içe ürküyorum ama
Böyle de iyiyim
Unutulmuş bir yer olurdu. Aramaz, duvar Örerdik. Gider gider ağlardık. Sondu. Yaşlanmıştık.
Sevgiydi, Tanrının sonsuz ağzıydı
Ilıman güz rüzgarlarıyla gelen
Tam üstüne varıp kandıracakken
Bir de uyandık ki her şey ölümün