"Hayatını hiçe saymayıp riskleri göze alamayanlar asla hayatın değerini anlayamazlar."
"Sorgulamayan bir zihin ön yargıların esiri olmaya mahkumdur.."
"Bazen ne kadar karşı koyarsak koyalım, hayat bizi hiç istemediğimiz yerlere sürükleyebiliyor."
"Herkes çevresinde yaşananlara kulaklarını tıkamış, bencilce bir yaşamın tutsaklığına esir düşmüştü."
"Dışarıda hızla akıp giden bir hayat vardı ama sanki kendi içimde zaman durmuştu."
"Akıp giden zamana"
Yüz üçüncü süre olan 'Asr Sûresi, çocukların ve yeni Müslümanların ilk öğrendiği, Kuran'ın en kısa sürelerinden biridir. Ayrıca Kur'ân'ın tedvin edilmiş hâlindeki son ilahi kasemi içermektedir:
Akıp giden zamana! (el-asr)
Şüphesiz insan hüsran içindedir (husr)
Bundan ancak iman edip salih ameller işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye edenler ve sabrı tavsiye edenler müstesnadır. (sabr) (103:1-3)
İlk âyette Allah (cc), el-'asr üzerine yemin eder. Bu kelime sıklıkla "zaman" olarak tercüme edilir, ama aslında akıp gitmiş ya da hâlen akan bir zamanı ifade eder. Sıkmak veya preslemek anlamına gelen ve aynı zamanda bir meyvenin içindeki suyun ('asir) sıkılmasını tarif etmek için kullanılan aşarı kökünden gelir. Resmedilen imaj, zamanın hem sınırlı bir kaynak olduğu hem de tamamen "sıkıldıktan" sonra, daha fazlasının elde edilmesinin mümkün olmayacağıdır. Bu kelime aynı zamanda güneşin iyice zevale döndüğü ve gündüzün yakında sona ereceği ikindi vakti için de kullanılır. Bu kasem, tüm süreye ciddi bir aciliyet duygusu katar: Her bir insan hüsran içindedir ve durumunu düzeltme zamanı hızla tükenmektedir (103:2).
Sûre, kişinin kendi sini bu hüsrandan kurtarmak için zamanı tükenmeden önce yerine getirmesi gereken dört şartla bitmektedir.
Dönüp duran bir çark
Akıp giden bir zaman
Yine, yeniden bir sabah
"Günaydın, yaşamak..."
-Nazım Hikmet-
"Bir kötülük, dalgaya dönüşmüş bir kötülük, dile getirilemez, kavranılması imkansız bir kötülük dalgası alanda kaynamaktaydı; bu kötülük elli bin, yüz bin ağızdan kusuluyordu, bu kötülüğü herkes duymaksızın, hatta kötülük olduğunun bilincine bile varmaksızın birbirine haykırmaktaydı; buna rağmen yine herkes, cehennemi çağrıştıran bir
Dönüp duran bir çark
Akıp giden bir zaman
Yine,yeniden bir sabah..
"Günaydın yaşamak...."
....///Nazım Hikmet
"İki insan için zamanın geçişi öyle değişik olabilir ki... Duydukları dostluğa göre değişir bu. Birinin açısından hızla akıp giden zaman, ötekinin açısından ağır ağır akar..."
Kapitalizm derin psikolojik düzlemde gerçekten de ölümle ve ölüm korkusuyla çok alakalıdır. Arkaik boyutu burada da ortaya çıkar. Birikim ve büyüme histerisi ile ölüm korkusu birbirini doğurur. Sermayeyi akıp giden zamana da benzetebiliriz, çünkü parayla bir başkasını kendimiz için çalıştırabiliriz. Sonsuz sermaye, sonsuz zaman yanılsaması yaratır. Sermaye birikimi ölüme karşı işler, mutlak “zaman yokluğu”na karşı çalışır. Sınırlı yaşam süresine karşı, bir sermaye zamanı biriktirilir.
Sayfa 29
Akıp giden zaman icinde bir kafesteyim, her türlü ameldeden ahesteyim kabrim beni beklerken, ben dünyalik hevesteyim, uyandır artık Ya Rab belkide son nefesteyim. Haramdan kazanılan aş aşdan sayılmaz hak için akmayan yaş yaşdan sayılmaz, secdeye varmayan baş başdan sayılmaz, günah arıya benzer ağzı ballı kuyrugu zehirlidir alacagimiz tadı degil verecegimiz hesabı düsünmek duasıyla
Muhammed Rumi
Çünkü kederin sebebi daima aynıdır: Meyvesini veremeden akıp giden zaman.
ANILAR GERÇEK MİDİR ?
Elbette gerçektir bizde sürdüğü için, elbette gerçek değildir yaşanan zamanın dışına düştüğü için . Anılar… Günde kim bilir kaç kez gidip geldiğimiz , alın kırışıgımızda saklı dünyamız. Bugünümüzü biçimleyen, yaşamın içimizde ve dışımızda süren tortusu. Kaç kişiyle paylaşılırsa paylaşılsın herkese özel olan duygu. Bir daha yinelenemez olan. Yaşarken seçip istemesek de sonradan sahiplendiğimiz, durdukça değerlenen yaşantı parçacıkları. Kimi gün kederle, kimi gün hazla kirpiklerimiz takılan geçmiş zaman ölüleri . Bizim ömrümüzü, öznel tarihimizi oluşturan ayrıcalığımız. Akıp giden zamanı bize gösteren, dönüp dönüp kendimizi seyrettiğimiz ayna.
Sayfa 38 - Kırmızıkedi
Dönüp duran bir çark..
akıp giden bir zaman..
Yine, yeniden bir sabah..
“Günaydın yaşamak”
(Nazım Hikmet)
Belki de hızla akıp giden şey zaman değildi, bizdik.
Ve ölümü değil ama hayatı alt etmenin yolu, virgül gibi yavaşlamaktı… Yolda olmak ne kadar önemliyse, bazen de sadece durmak gerekiyordu
