♡Kendi kuyularıma aklımın iplerini salarım.
Kendime aklım ermez.
Sen beni benden çok bilensin..
Yokluğa varlık sûretini giydiren sensin.
Hiçliğe varlık boyasını çalan sen.
Güzeli güzel kılan, ancak senin tasvirindir.
Sen ki, yüzümü benim için tanıdık eylersin.
Katında makbul olan güzellikle tasvir eyle süretimi..
Beni bir susmanın içine gömün
İçimdekileri duymayacağım bir yere
O tuz basılmış yaralarımı da,
Beni bir yalnızlığın içine gömün
Bu yalnızlıkta ben bile olmayayım
Çok başbaşa kaldım kendim denen şeyle
Hep efkarlıydık
Beni bir yere gömün şöyle gözüm görmesin hiç kimseyi en çokta kendimi
Beni bir yere gömün aklım dışında kimse başımda olmasın
O duygu dediğimiz şey bile
Hani böyle değerli bir şey herkeste olmayan şey
Beni bir karanlığın içine de gömün
Ben aydınlıkta yolumu bulamadım
Bari karanlıkta yaşamayı öğreneyim
Hiç bir ışık hiç bir umut beni yanıltmasın yolumda
Öylece karanlığımda yürüyeyim hiç aydınlığın olduğunu bilmeden hiç umut etmeden bir a^m a^ gibi
Lütfen uzaklaş cidden bıktım
Kafeste gibiydim sonunda yıktım
Ayıktım ve çok yalnızdım
Kahpe şeytanla ortak çıktım
Sanma saatleri ondan taktım
Erken çıktım bu bataklıktan
Senin uğruna bebek inan bana