“On KiŞiYDiLeR”
Yani kitap için ne diyebilirim, bilemedim. Bana göre iyi desem iyi değil. Kötü desem kötü değil. Çoğu okur kitabı çok fazla beğenmiş ama ben çokta beğenemedim. Yazarın hayal güçü çok renkli, kabul ediyorum fakat biraz fazla suni bence.
Ben okuduğum kitabın içinde bir gerçeklik isterim yada o tarz kitapları çok fazla seviyorum belki ondan çok yapay geldi konu, bilemedim.
Tavsiye eder miyim? Ederim ama kime?
Hayaller üzerine yazılmış, gerçeklikten uzak polisiye-gerilim sevenlere:)
Kitabın en sonunda şişe içinde gelen cinayetlerin deşifresi kitaptaki konunun büyüsünü daha da geriye düşürmüş bence. Gerek var mıydı böyle bir açıklamaya? Kitabın bende eksilere düşmesine sebepte bu bölüm oldu açıkçası.
Spoiler vermek istemiyorum ama şunu yazmadan geçemeyeceğim. Bir insan sırf çözülemeyeceğini düşündüğü bir dizi cinayetler işleyip sonra kendini de kanıtsız bir şekilde nasıl öldürdüğünü detaylı bir şekilde anlatan bir mektup yazıp, bir şişe içine tıkıştırıp denize atıyor. Denizci şişeyi buluyor ve polisler Asker Adasında’ki cinayetleri çözümlüyor -tabi okurlar da her şeyi öğreniyor burada-
Sevil Atasoy’un ‘Kanıt’ dizisinde bir repliği var ya o geldi aklıma: “kusursuz cinayet yoktur.”
On Kişiydiler 
Agatha Christie
Karanlık Bir Kış Günü: Palto
Geçtiğimiz yıl içinde okuduğum fakat okuduktan çok sonraları bile aklımdan etkisini silemediğim bir hikaye: Palto.
Kıymetini zaman geçtikte anladığımdan olsa gerek, kitaba verdiğim 8/10 puan beni düşündükçe üzüyor. Keşke ilk okuduğumda 10/10 puanlık bir kitap olduğunu idrak edebilmiş olsaydım.
Korkutucu, depresif, karanlık ve trajik bir realist dünyanın/maceranın içine gömülmüş, masalsı ve gerçeküstü bir son. Dünyadan alamadığımız adalet hissini öbür aleme vermeye ne kadar istekliyiz. Akakiy Akakiyeviç’e ne benzer hayatlar yaşıyoruz hepimiz.
Tutumlu olmak gerekliliğini (belki de zorunluluğunu) çocukluktan öğrenmiş ve bunu içselleştirmiş bir okur olarak ben de, üç kış aynı montu giyen bir insanım. Ve bunu bu öyküyü okuyana kadar da yadırgamamıştım belki de, sanki olması gereken buymuş gibi. Yahut masabaşı işimle ilgili hepimiz gibi benim de bitmeyen endişelerim var. Ne kadar anlamsız geliyor bu kitabı bitirdiğimizde, tüm bunlar.
Aslında ne kadar değerli olduğumuzu, ne kadar değerli olmamız gerektiğini gösteren ve yeri hemen doldurulabilir olduğumuz bir sistemde yaşadığımızı, bu yüzden de kıymetimizi hiç unutmamızı öğütleyen bu kitap adeta belleğime kaydoldu.
Bu kitabı okuyalı aylar oldu fakat aylar sonra bile sık sık aklıma gelen, hayatıma, işime, ilişkilerime olan etkilerini de ancak bu süreden sonra fark edebildiğim bu hikaye, kesinlikle hakkını vererek okunmayı hak ediyor. Hepimizin birer Akakiy olduğu günümüz toplumunda, hayatlarımızı aydınlatan bir fener işlevi gördüğü kanaatindeyim.
Kısa olmasından da mütevellit herkesin okumasını tavsiye ederim. 
Nikolay Gogol
Hâlâ Okumadıysanız Çok Şey Kaçırdığınız O Kitap!
Bu kitap yorumunu Instagram'daki "alintilarlayasiyorum" profilimde de okuyabilirsiniz: instagram.com/p/C5loYitt-Vf
Her yaşa hitap eden, akıcı ve hayatını baştan aşağı sorgulayabileceğin bir kitap mı arıyorsun? İşte o kitap: 
Martin Eden!
Bu incelemeye yorum yazan bütün okurlara bir kitap önerisi hediye ettim. Yeni kitap
Çok sevdiğim 
Albert Camus gelip de yabancılaşmayı Oğuz Atay karakterlerinde görmeli :) Meursault ve Hikmet Benol. ‘Ben’ olamayan farklı farklı Hikmet’ler… Meursault’un kayıtsız yabancılaşması mı Hikmet’in gürültülü, saldırgan yabancılaşması mı… İki yazarı da çok sevsem de Oğuz Atay hep daha önde geliyor benim için.
Kitap boyunca elimde olmadan
