Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
En büyük ilham kaynağın nedir?
Bu soruda önce biraz düşündüm aklıma hiçbir şey gelmedi. Ama aklımda bir kelime bağırıyordu ''Annem'', Evet sanırım en büyük ilham kaynağım annem. Bazen tartışsam da birbirimize kızsak da en sonunda yine annemin şefkatli kollarına koşuyorum. Ona danışıyorum, ondan fikir alıyorum ve günün sonunda onunla var oluyorum. Bana yap dediği şeyleri yaptığım için pişmanlık duymadım. Yapma dediği şeylerin çoğunluğu pişmanlıkla sona erdi... Neredeyse... Hala yol alırken ona danışıyorum ve aileme babama, kardeşime. Ailem benim en büyük ilham kaynağım. Çünkü bu zamana kadarki başarılarımın arkasında onlarında fikirleri var. İyi ki varlar. Peki bu soruya aile yerine başka bir kelime söylemem gerekseydi? 'başarı' derdim. Çünkü insanoğlunun genel ilham kaynağı bana göre başarı. Başarılı olduğumuz zaman kendimizi var hissediyoruz. Bazılarımız ona sıkı sıkı tutunuyor. Bazılarımızın tutunacak tek dalı başarı oluyor. Hepimizinki farklı olabilir tabii. Başarılarıma ve aileme
Peki sizin ilham kaynağınız ne? Her güne 1 soru çok hoşuma gitti. Sonuçta burası bir edebiyat dünyası değil mi? İnsanın kendini tanıyabilmesi için bazı soruları sorması ve bunları bir yere yazması gerektiğine inanıyorum. Ben de buraya yazma kararı aldım. Bunu okuyan ve düşüncelerini paylaşmak isteyen herkes yazabilir. :)
- Biliyor musun Olric?
+Neyi efendimiz?
- Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
+ Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?
Bile bile...
+Biliyor musun Olric?
-Neyi efendimiz?
+Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
-Neden efendimiz?
+Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Ben eskiden ölümden çok korkardım.
Hatta derdim ki; bu dünyada herkes ölse bir tek ben kalsam, o yalnızlığa bile razıyım. Ama şimdi sadece Nazım'ın o şiiri var aklımda.
Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin.
Hemde öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inandığın için.
Nazım Hikmet~ Yaşamaya dair.
Biliyormusun Olric.
-Neyi efendimiz?
-Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?
-Biliyor musun Olric
-Neyi efendimiz?
-Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay/Tutunamayanlar 📚
Söyleşi bölümü
Okurken de durum farklı değildi benim için. Önceleri aman şu sözü aklımda tutayım, aman bu bölümdeki imgelerin dizilişindeki alt anlamı yakalayayım derdim. Ama zamanla bütün bunları geride bıraktım ve okuduğum her şeyin içime işlediğini fark etmeye başladım.
Ben eskiden ölümden çok korkardım. Hatta derdim ki: Bu dünyada herkes ölse, bir tek ben kalsam, o yalnızlığa bile razıyım. Ama şimdi sadece Nazım'ın o şiiri var aklımda:
. 
Nazım Hikmet Ran 
Yaşamaya Dair
+Biliyor musun olric?
- Neyi efendim?
+Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı.
-Neden efendim?
+Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim..
-Biliyor musun Olric?
-Neyi efendimiz?
-onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
- Biliyor musun Olric ?
- Neyi efendimiz ?
- Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
- Neden efendimiz ?
- Kalbimde iken nasıl aklımda derdim.
Sonrası...
KABULLENEMİYORUM
Gitmeni kabullenemiyorum canım. Sana canım derdim sen de bana gülüm derdin. Gülün ömrü az olurmuş, sen gidince anladım. Aynı şehirde yaşıyorken uzakta olmamızı kabullenemiyorum sevgili. Aynı gökyüzü altında yaşıyorken, aynı havayı soluyorken yanımda olmamani.Ayni şeylere gülüp eğleniyorken bi anda gitmeni kabullenemiyorum.Her tanıştığım insanda sana ait izleri aramayı kabullenemiyorum. Seninle dinlediğimiz şarkıları kendimi bi anda dinlemiş halde bulmayı kabullenemiyorum. Belki de hayatımda olmama düşüncesini... Senden hem nefret edip hem de seni sevmeyi kabullenemiyorum. Sahi nasıl olur da insan aynı anda aynı kişiye bu duyguları besleyebilir anlamıyorum ama yaşatıyorsun. Kahkahalarınin kulağımdan yankılanmasini, günlük rutinini unutamamayi kabullenemiyorum mesela. Bana ağır gelen parfüm kokunu... Hiç iyi şiirler yazamazdim bak şair oluyorum sana yazınca. Hayatım olmani, beni yaşatan ve öldüren kişinin sen olma gerçeğini kabullenemiyorum. Senden nefret ederken beni kendin için ağlatmandan nefret ediyorum. Giderek sana benzediğimi kabullenemiyorum sevgili. Hayatın seni her fırsatta bana hatirlatmasindan nefret ediyorum.Yaptığım, gittiğim her şeyde her yerde sen olma ihtimalini kabullenemiyorum. Gün boyu aklımda fikrimde olmani,bi an olsun seni düşünmeden edememeyi kabullenmiyorum. Her şeye rağmen hala hayatımdan çıkamamanı ve her şeye rağmen gelecek olursan seni tek görüşte bile affetme
ihtimalini...Kabullenmek keşke dünyadaki en zor şeylerden biri olmasaymış.
kabullenmeyi kabullenemiyorum sevgili...
Hilal, Ayışığın 🌙