-Biliyor musun Olric?
-Neyi efendimiz?
-onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
- Biliyor musun Olric ?
- Neyi efendimiz ?
- Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
- Neden efendimiz ?
- Kalbimde iken nasıl aklımda derdim.
Sonrası...
KABULLENEMİYORUM
Gitmeni kabullenemiyorum canım. Sana canım derdim sen de bana gülüm derdin. Gülün ömrü az olurmuş, sen gidince anladım. Aynı şehirde yaşıyorken uzakta olmamızı kabullenemiyorum sevgili. Aynı gökyüzü altında yaşıyorken, aynı havayı soluyorken yanımda olmamani.Ayni şeylere gülüp eğleniyorken bi anda gitmeni kabullenemiyorum.Her tanıştığım insanda sana ait izleri aramayı kabullenemiyorum. Seninle dinlediğimiz şarkıları kendimi bi anda dinlemiş halde bulmayı kabullenemiyorum. Belki de hayatımda olmama düşüncesini... Senden hem nefret edip hem de seni sevmeyi kabullenemiyorum. Sahi nasıl olur da insan aynı anda aynı kişiye bu duyguları besleyebilir anlamıyorum ama yaşatıyorsun. Kahkahalarınin kulağımdan yankılanmasini, günlük rutinini unutamamayi kabullenemiyorum mesela. Bana ağır gelen parfüm kokunu... Hiç iyi şiirler yazamazdim bak şair oluyorum sana yazınca. Hayatım olmani, beni yaşatan ve öldüren kişinin sen olma gerçeğini kabullenemiyorum. Senden nefret ederken beni kendin için ağlatmandan nefret ediyorum. Giderek sana benzediğimi kabullenemiyorum sevgili. Hayatın seni her fırsatta bana hatirlatmasindan nefret ediyorum.Yaptığım, gittiğim her şeyde her yerde sen olma ihtimalini kabullenemiyorum. Gün boyu aklımda fikrimde olmani,bi an olsun seni düşünmeden edememeyi kabullenmiyorum. Her şeye rağmen hala hayatımdan çıkamamanı ve her şeye rağmen gelecek olursan seni tek görüşte bile affetme
ihtimalini...Kabullenmek keşke dünyadaki en zor şeylerden biri olmasaymış.
kabullenmeyi kabullenemiyorum sevgili...
Hilal, Ayışığın 🌙
İçimde bir ürperti bir titreme
Göğsümde saplanan bir üşüme
Felaketin en dibinde
Sırtım başım dik şekilde
Nefesimi soludukça
Ölüm'e aşık oluyorum
O'na gitmek derdim
Amma velakin bir şey vardır
Ben onu unutmuş değilim
Gözlerimin içinde bir ay ışığı gibi saklı
Hayatta ki günlerim, haftalarım ve yıllarım
Aklımda bir zehirli ok gibi Yaradanın sözü
Ağlayacağım
Ağlayacağım
Hıçkıra hıçkıra
Biteceğim
Biteceğim
Ve yine
Yaşayarak dirileceğim öleceğim.......
Ben eskiden ölümden çok korkardım hatta derdim ki bu dünyada herkes ölse bir tek ben kalsam o yalnızlığa bile razıyım
Ama şimdi sadece Nazımın o şiiri var aklımda;
öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için
Şahsiyet
Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı. Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay