ANSELME — Yüzsüzlüğün bu kadarına pes! Sana bir hikâye anlatayım da aklın başına gelsin: Bundan tam on yıl önce senin adını ettiğin adam, çocukları ve karısıyle birlikte denizde boğuldu. O tarihte Napoli'de bir kargaşalık olmuştu, birçoklarıyle birlikte bu adam da ailesiyle bir gemiye binip kaçmak istemişti...
Aklın Çocukları
"...Bilgi sadece ona dayanarak hareket etmeye yetecek kadar güvenilen bir düşüncedir. Güneşin yarın doğup doğmayacağını bilmiyorum. Ben uyanmadan Küçük Doktor dünyayı yok edebilir. Yerden bir volkan yükselip bizi paramparça edebilir, fakat yarın olacağına güvenirim ve o güvene göre davranırım."
Sayfa 135 - 6:45 _ 2015Kitabı okudu
Aklın Çocukları
"...Çevremiz bizi bilgiyle doldurur, genlerimiz bize belirli güdüler verir, fakat her zaman doğuştan gelen ihtiyaçlarımıza boyun eğmeyiz. Sıçramalar yaparız. Neyin bilinemeyeceğini biliriz ve sonra bütün hayatımızı bu bilgiyi doğrulamak için harcarız..."
Sayfa 135 - 6:45 _ 2015Kitabı okudu
Aklın Çocukları
Ayak parmaklarını kuma soktu ve parmaklarının arasındaki hassas etine sürtünen minik silikon parçacıklarının verdiği hafif tatlı acıyı hissetti. Hayat bu. Acı verir, pistir, ama çok, çok tatlıdır.
Sayfa 260 - 6:45 _ 2015Kitabı okudu
Aklın Çocukları
"Başka insanların senden ne istedikleri veya neye ihtiyaçları olduğu konusunda pekiyi değilsin, Novinha. Kimse değil. Hepimiz yardım etmek isterken acı verebiliyoruz."
Sayfa 37 - 6:45 _ 2015Kitabı okudu