Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
Her kırıldığında, haksızlığa uğradığında sadece aklına geleceğim. O zaman anlayacaksın sadece aklına gelebileceğimi.
Çünkü ben senin leş kokan duygularına bir daha uğramayacağım...
Kendimi öldürme girişimim yüzünden şu sıra üzüntüden aklı başından gitmiş olan annem, zamanla şoku atlatacak, hayatıma ne zaman bir yön vereceğimi, neden herkese benzemediğimi sormaya başlayacak yeniden, yaşamın aslında hiç de karmaşık olmadığını söyleyecek: “Bana baksana, yıllardır babanla evliyim, seni elimden gelebilecek en iyi şartlarda
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüznün ortasında,
Bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
Ben seninle arama ördüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum.
Yaralarım gittikten sonra senin gelmen haksızlık olur bana.
Hâlâ Joe’yu düşünüyordu ve arkasını dönüp kapıya bakmadı. Kapının yumuşakça kapandığını duydu. Uzun bir sessizlik oldu. Kapının çalındığını unuttu; bomboş gözlerle önüne bakıyordu ki bir kadının hıçkırığını duydu. İstemsiz, spazmı andıran, kontrol edilmeye ve bastırılmaya çalışılan bir hıçkırık diye düşünürken o tarafa döndü. Bir an sonra
Belki şu an aklına gelmiyorum ama ne zaman ki birini sevecek olsan işte o zaman geleceğim aklına.
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüznün ortasında,
Bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma.Gelme de
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüznün ortasında,
bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
Ben seninle arama öldüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum.
Yaralarım gittikten sonra senin gelmen haksızlık olur bana.
Beni böyle arkasında sürükleyen
Kendi kaderim değil ki;
Benim asıl kaderim
Kuytu bir göl kıyısında şimdi belki
Dalakalmış tatlısu balıklarına,
Beni unutmuş.
Ama bir gün
Benim asıl kaderim,
Hiç yoktan bir sızı duyacak içinde
Aklına ben geleceğim o zaman;
Bir deli fırtına gibi yamaçlardan
Esip de yalım yalım
<<--- Nerdesin>> diye seslenecek <<nerdesin
Varlığından habersiz yaşadığım
Kaderini gezen adam?.>>
İşte o gün
Omuzları sıcak,
Omuzları çıplak dört köylümün
Omuzlarında görünce beni
Ağlıyacak
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüzün ortasında,
Bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
Ben seninle arama ördüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum...
Bir hüznün ortasında,
bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
"Ben seninle arama ördüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum."
Yaralarım gittikten sonra senin gelmen haksızlık olur bana.
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüznün ortasında,
Bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
Ben seninle arama ördüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum.
İnsanlar yardıma meraklı olduklarından -sırf kendilerini olduklarından daha üstün hissetmek için- kütüphanedeki işimi bana geri verecekler. Zamanla aynı barlara, gece kulüplerine gitmeye başlayacağım; arkadaşlarımla dünyanın sorunlarından, adaletsizliğinden söz edeceğiz, sinemalara gideceğim, gül kıyısında yürüyüşlere çıkacağım.
Hap almayı akıl