03.06/Fakat Asla Ümitsizliği Değil...
Merhaba güzel sevgilim :). Nasılsın? Bak bizim günlerimiz başladı. Bugünü hatırlıyor musun? İki sene önce bugün yaşadıklarımızı hatırlıyor musun? Ben unutmuyorum. Tır parkını hatırlıyor musun sevgili? Dere kenarını hatırlıyor musun, orada annenle telefonda konuştuğunu hatırlıyor musun? Teyzenlere yakın olduğunu söylemiştin, o yüzden oranın uygun
"Sevmek ispat ister." diyorsun,
Kolaysa,
Hadi,
Sen de sevildiğini ispatla!
*
Bu kalsın,
S/aklında...
Saçma
Bırakmışken tütünü yeniden başlamak cazip şimdi.
Bir cigara yakıp, dumanı ciğerime basma vakti.
Nazım Hikmet’in kanıyla beslenen çakallar gibi
Darbede akan en masum kan olan Erdal Eren gibi
Bildiğin tek şiir kalsın aklında,
Gözümün astarına elli altı yediğim gibi.
Bazen etrafın dağınık olduğu gibi aklında, fikrinde, kalbinde ve duyguların da darmadağın olur. Bırak dağınık kalsın. Her zaman derli toplu olmak zorunda değilsin. Belki dağınık kalması sana bir yol gösterecek. Belli mi olur ?
Bazen kötü sandığımız şeyler iyi olur; iyi sandığımız şeyler de kötü olur. İşte bu da bu duruma benzer. Sen böyle dağınık olduğunu düşünürken iyi şeyler gelir senin kapını çalar; sen o çalan kapıyı bile duymazsın. O yüzden bazen dağınık bırakmak lazım bir şeyleri...