Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Sayfa 59 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz! Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı! Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!”
Aleksandr Puşkin
Kadınlarımız ://
Köylerde daha çok kadınlarımız çalışır bizim
Sabah ezanıyla kalkarlar
Doyururlar insanları ve hayvanları
Sonra vururlar çocuklarını sırtlarına
Tarlaya koşarlar yalınayak
Nasırlı eller ve kara toprak
Savaşırlar bütün bir gün
Yakıp kavuran bir güneşin altında
Çocuk ağlar
Kadın ağlar
Toprak ağlar
Bazen acır da kadınların haHne
Bir serinlik gönderir karlı dağlar
Akşamın alacakaranlığı
Yeni bir çilenin başlangıcıdır
Sayfa 403Kitabı okudu
“Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!”
Aslında onlar için gece olmuş gündüz olmuş fark etmiyordu, ister sabahın alacakaranlığı ister akşamın alacakaranlığı, ister sessiz gece yarısı ister gürültülü öğle saati, körler daima sisin içindeki güneş gibi göz alıcı bir beyazlıkla çeviriliydi. Onlar için körlük, sıradan karanlıklarla çevrili halde değil, görkemli bir ışığın içinde yaşamaktı.
Sayfa 94Kitabı okudu
Yanı başımda gördüğüm sen misin?
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Sayfa 59
Ah Rita!
Hangi şey ayırabildi
gözlerini gözlerimden
bu tüfekten önce
iki hafif uykudan
ve bal bulutlardan başka!
Bir varmış bir yokmuş
ey akşamın alacakaranlığı
göçüp gitti ay parçam uzaklara sabahleyin
o bal gözlerde
Ve şehir
silip süpürdü tüm şarkıcıları ve Rita’yı
Rita ile gözlerim arasında bir tüfek var.
Mahmud Derviş
Güneş başını almış gidiyordu. Bir burukluk çöktü içime. Akşam oluyordu. Karanlık sarı yansımalarla sardı önce. Rahmetle gülen ruhum akşamın alacakaranlığı ile mahzunlaştı. Gün akşamla tutuştu.
Usulca giden güneşin ardından bakakaldım. Geceleri gündüzlerle kilitlemek, karanlığı aydınlık ile gizlemek istedim. Olmadı...
Hangi şey ayırabildi
gözlerini gözlerimden
bu tüfekten önce
iki hafif uykudan
ve bal bulutlardan başka!
Bir varmış bir yokmuş
ey akşamın alacakaranlığı
göçüp gitti ay parçam uzaklara sabahleyin
o bal gözlerde
Ve şehir
silip süpürdü tüm şarkıcıları ve Rita’yı
Rita ile gözlerim arasında bir tüfek var.”:::!!!
Mahmud Derviş
Körlerin ışık yanılsaması denebilecek bir üstünlükleri vardı,ister gündüz,ister gece olsun,ister sabahın ya da akşamın alacakaranlığı,şafak vaktinin sesizliği ya da tam öglenin gürültüsü,körler,siste kalmış güneşe benzeyen görkemli bir beyazlık içinde hareket ediyorlardı.Körlük onlar için,basit bir karanlık içinde değil,parlak bir ışık içinde yaşamaktı.
"Rita ile gözlerim arasında bir tüfek var
Rita’yı tanıyan eğilip
dua eder
bal gözlerindeki ilaha …
Ve Rita’yı öptüm
daha genç bir kızken
hatırlıyorum nasıl yapıştığını bana
nasıl örttüğünü kollarımın o güzel örgülerini
Körlerin, ışık yanılsaması denebilecek bir üstünlükleri vardı. Aslında, ister gündüz ister gece olsun, ister sabahın ya da akşamın alacakaranlığı, şafak vaktinin sessizliği ya da tam öğlenin gürültüsü, körler, siste kalmış güneşe benzeyen görkemli bir beyazlık içinde hareket ediyorlardı. Körlük onlar için, basit bir karanlık içinde değil, parlak bir ışık içinde yaşamaktı.
Sayfa 96Kitabı okudu