Körlerin ışık yanılsaması denebilecek bir üstünlükleri vardı,ister gündüz,ister gece olsun,ister sabahın ya da akşamın alacakaranlığı,şafak vaktinin sesizliği ya da tam öglenin gürültüsü,körler,siste kalmış güneşe benzeyen görkemli bir beyazlık içinde hareket ediyorlardı.Körlük onlar için,basit bir karanlık içinde değil,parlak bir ışık içinde yaşamaktı.
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz! Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı! Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Sayfa 59
Issız gecenin koynunda,
Yanı başımda gördüğüm sen misin?
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Ey gece! Ey serinlik getiren karanlık! Benim için bir iç bayramın belirtisisin sen, sen bir bunaltıdan kurtuluşsun!
.
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
-Şiiristan Sultanı’na-
Burası Türkiye Sultanım
Rahat vermezler sevişenlere
Burada
Kadınların koynuna
Bıçak tehdidiyle girilir
Burada
... yaşlılığın yaşamla ilişkisi, akşamın günle ilişkisiyle aynıdır; öyleyse akşama “günün yaşlılığı”, yaşlılığa da –Empedokles gibi– “yaşamın akşamı” ya da “yaşamın alacakaranlığı” denebilir.
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Aslında, zamanın gündüz ya da gece, sabahın ya da akşamın alacakaranlığı olmasının, şafak vaktinin sessizliği ya da öğle saatinin gürültü patırtısı içinde bulunmalarının körler için fazla bir önemi yoktu, onlar her zaman, sisin içinde parlayan güneşin verdiği ışık gibi, görkemli bir beyazlık içinde yüzüyorlardı. Körlük onlar için, sıradan karanlıklar içinde değil, görkemli bir ışık içinde yaşamaktı.
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz! Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı! Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
“Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!”
Sayfa 59Kitabı okudu
Yine benzer bir biçimde, yaşlılığın yaşamla ilişkisi, akşamın günle ilişkisiyle aynıdır; öyleyse akşama "günün yaşlılığı", yaşlılığa da -Empedokles gibi- "yaşamın akşamı" ya da "yaşamın alacakaranlığı" denebilir.
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni.
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!
Sayfa 59Kitabı okudu
Ne ağır geçti can sıkıcı gündüz!
Ne uzun sürdü akşamın alacakaranlığı!
Ve ben bu karanlık gecede ne uzun bekledim seni!