Bir Gülperi Hanım Varmış
Araya giren bunca yılın, yüreğimizde çökelip kalmış, zorlukla taşınan ağır yükü iyice yıpratmış duygularımı. Yeniden tutturamıyorum. İşin sıkıntılı yanı kurtulamıyorum da.
Bir Gülperi Hanım Varmış
İstiyorum ki, bu yazdıklarımı okuyup sevenler, işi sürdürsünler gönülleri nasıl çekerse. Eksikleri tamamlayıp, geri kalanını dokusunlar, kendileri için.
Bir Gülperi Hanım Varmış
İnsanın sözünü soluğunu kesen, sansür denilen şey varken, ne yazabilirdin ne bastırabilirdin.
Bir sabah daha
Bir evi olmalıydı herkesin. Çatısı, duvarları, insanın kendisine benzeyen donanımıyla, kokusu, ışığı, yanan ocağı, tüten bacasıyla bir koruyucu, bir dost, bir sırdaş olan evler.
Çocukluğumu Yazmak İstiyorum
Ben kendim için, güzel balkonlar biriktiririm. Sevilen balkonlardır bunlar. Sessiz, ağaçlıklı, kaldırımları düzgün, apartmanları küçük de olsa bahçeli, çiçekli, güneşli sokaklarda bulunurlar.
Çocukluğumu Yazmak İstiyorum
Apartmanların da insanlar gibi yüzleri vardır benim için. Bazılarını severim, bazılarını sevmem, bazılarından da çok rahatsız olurum. İçim sıkıntılı duygularla dolar.