Çocukluk şimdi ışıklı rüyaları içinde gelip geçmiş bir şeydi, artık dar geldiği için giyilmeyerek atılmış bir elbise gibiydi.
Yalnız başına kaldığında, kendini kutudaki kibrit gibi faydasız ve soğuk buluyordu.
Kendisi ile baş başa kalmamak, kendini yakından tanımak istemediğinden bundan elinden geldiği kadar kaçıyordu;
"İnsan birini aldatırsa, herkesi aldatır."
Birbirlerine düşman göründüklerinde bile, birbirlerine ihtiyacı vardı insanların, onlar tarafından sevilmek çok hoştu...
Sayfa 112 - Kırmızı Kedi Yayınları 2.Basım 2017
Hararetli bir kuşku kadar zekâyı bileyen bir şey yoktur.
Sayfa 48 - Kırmızı Kedi Yayınları 2.Basım 2017