"Artık sabahım olsana sen benim."
Yutkundum.
"Gözlerimi açtığımda ilk uyandığımdın ya, daim olsana artık. Uyurken kokun kokuma karışsın. Uyandığımda gözlerimi seninle açayım."
"Sabahım ol sevgilim. Ömrümün bir diğer yarısı ol. Hayatım ol. Karım ol..."
Sayfa 90Kitabı okudu
Ona sarılmanın nasıl bir şey olduğunu tatmıştım ve bende bıraktığı izlenim tüm duygularımı karmakarışık hale getirmişti. Ufak bir sarılmayla bu şekilde sarsıldıysam, her an yanımda olması benim için fazlasıyla tehlikeliydi.
Sayfa 48Kitabı okudu
"Sarılıp kırıklarını kırıklarıma karıştırsan da iyileştirsen bizi..."
"Ben gerçekten üzgünüm. Özür dilerim Aslı."
"Ve sana konuşmayınca daha sevimlisin demiştim ya, kesinlikle yanlış. Senin konuşmanı seviyorum. Bunları başka zaman olsa söylemezdim ama söyleyeceğim, ben ilklerimi sende yaşıyorum Aslı."
Şaşkınlık dolu bir ifadeyle ona baktım ~İlkler?
Rahatsız bir tavır takındı. "İlk defa birinden özür diledim ve... ilk defa... sen yanımda uyurken kabus görmedim..."
Sayfa 89Kitabı okudu
"Seni seviyorum bunu hep bil olur mu?"
Söylediğim şeyle birlikte alnımı öperken beni iyice kendine çekti.
"Hep sev olur mu?"
Geçmişim, şimdim, geleceğim... Her şeyim bu adamken ve ben onunlayken her şeye vardım.
İyi ki... İyi ki benimlesin...
Sayfa 286Kitabı okudu
"Seni seviyorum!" Aniden bağırmış olmama şaşırarak gülüyordu.
"Duyamadım." Max değil mi? İlla bir fenalık yapacaktı. Güldüm ve başımı ona doğru kaldırdım. "Seni diyorum adam, seni..."
"Beni," diye fısıldadı dudaklarıma doğru.
"Seviyorum."
Sayfa 115Kitabı okudu