“Umut karın doyurmaz,” dedi kadın.
“Karın doyurmaz ama insanı ayakta tutar,” diye yanıtladı albay.
Sayfa 49Kitabı okudu
Albay kırk yıldır paylaşılan yaşamın, paylaşılan açlığın ve acının karısını tanımasına yetmemiş olduğunu düşündü. Sevgilerinde de bir şeylerin eskidiğini hissetti.
Sayfa 51Kitabı okudu
“Yoruldum artık,” dedi kadın. “Erkekler evin sorunlarını bilmez. Kaç kez, bazen günlerce yemek pişirmediğimizi komşular anlamasın diye, tencereye taş koyup kaynatmak zorunda kaldım.”
Albay incinmişti.
Sayfa 51Kitabı okudu
Alvaro ona bakmadan gülümsedi.
“Aldırma albay. Sevgiye güven.”
Sayfa 61Kitabı okudu
"Umut karın doyurmaz" dedi kadın.
"Karın doyurmaz ama insanı ayakta tutar," diye yanıtladı albay.
Sayfa 49Kitabı okudu
"Böyledir işte," dedi. "İnsanın nankörlüğü sınır tanımaz."
Sayfa 30