Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Umut karın doyurmaz," dedi kadın.
" Karın doyurmaz ama insanı ayakta tutar," diye yanıtladı albay.
#gabrielgarciamarquez kaleminden #albayamektupyok uzun zamandır okumayı ertelediğim bir kitaptı.
Ülkesi için savaşmış ve emekliye ayrılmış bir askerin bir türlü gelemeyen emekli aylık ödemesini bekleyişini anlatan hüzünlü bir hikayeydi okuduğum.
Her cuma kente gelen posta gemisini bekleyen albaya, görünürde eşlik edenler hasta eşi ve ölen oğlundan kalan horozken; asli eşlikçiler umut ve gelecek kaygısı sanki. Emeğinin karşılığını alamayarak hayallerini geçim sıkıntısına kaptıran sayısız insandan biri elbette albay. Bence eşinin rahatsızlıkları da albayın inadından :)
#handansaraç çevirisiyle çok severek okudum.
Beklentiler ve hayal kırıklıkları üzerine etkileyiciydi bir metin.
#tavsiyekitap
#OkurSevtap
Marquez'den okuduğum 2. kitaptı bu. Kırmızı Pazartesi'ye göre dili çok daha akıcı ve anlaşılırdı.
Emekli bir albayın aylığının yatmasını umutla yıllarca beklemesini konu alıyor. Ama gelen hiçbir şey yok. Yoksulluk var, zorluk var, sıkıntılar var. Bir de beslemeyi aksatmadıkları horozları...
Kitabı okumanızı tavsiye ederim zaten bir oturuşta okunabilecek bir kitap.
İyi okumalar ve iyi günler dilerim.
Hikâye kasabada bir cenaze ile başlar. Bu cenaze albay ve kasaba halkı için önemli bir olaydır. Albay cenazenin önemini şu sözlerle açıklıyor: “Yıllardır gördüğümüz tüm ölümler içinde bu ilk doğal ölümdür.” Hatta bu doğal olmayan ölümler arasında horoz dövüşü ilanı dağıtırken vurularak öldürülen albayın oğlu da var. Ülkenin durumu, Marquez’in gerçeğe ulaşma aracı olan görüntülerle temsil edilmektedir. Albayın bağırsaklarındaki huzursuzluğa, yoksulluk ve çaresizliğin acısı eşlik ediyor; ülkenin boğucu baskıcı atmosferi kadının astımı tarafından tasavvur edilir.Uzun öykü olan bu eser okuması keyifli ancak sizi içine aldığı dünyanın buruk tadını iliklerinize kadar size hissettirecek kadar vurucu bir eser. Şimdiden keyifli okumalar.
“Familia” filminin yönetmeni Rodrigo Garcia’nın Marquez’in oğlu olduğunu öğrendiğimde meraktan izlemiştim. Filmde beklediğimi bulamasam da babasını özlediğimi fark ettirdi. Hasret gidermek istediğim kitabımızda emekli bir albayımız, karısı ve horozu posta şefinin yolunu emekli aylığının bağlandığı müjdesini alabilmek için yıllarca gözler. Hem kendilerini hem de ölen oğullarını hatırlatan, dövüşten para kazandıracağını umdukları horozu yaşatabilmek hiç kolay değildir. Bir avuç mısırı kendileri mi yoksa horoz mu yiyecek? “ ‘Hep aynı hikaye’ diye başladı kadın bir an sonra. ‘Biz açlığa katlanıyoruz ki başkaları yiyebilsin. Kırk yıldır hep aynı hikaye.’ “ cümlesine belki de kitabın özeti denilebilir. Peki Godot’yu bekler gibi beklediği emekli maaşına kavuşur mu onu da okuyanlar görsün efendim.
Umut ve Hayal Kırıklığı İkilemi
Marquez'in Albaya Mektup Yok adlı eseri, kasvetli bir kasabada umut ve hayal kırıklığı arasında gidip gelen emekli bir albayın hikayesini anlatan kısa bir roman. Albay, yıllardır beklediği mektubu ve emekli maaşını umutla bekliyor. Bu mektup ve maaş sadece maddi bir kurtuluş değil, aynı zamanda gururunun ve haysiyetinin de sembolü haline
Kimse beni bazı kitapları okumamanın verdiği hazdan alıkoyamaz.
Ben bu kitabı aylardır okuyorum. Storytel’e yüklendiğinde koşarak bastım Play’e. Üçte birini dinledikten sonra, yok dedim, kendi gözlerimle ben, görmek istiyorum bu kelimeleri. O nefis cümlelerin altını çizmek, yanına çiçek, yıldız, kalp falan kondurmak istiyorum.
Neyse efendim, işte ben çok uzun zaman, bu kitabı alabilmeye çalıştım. Her
En sevdiğim yazarlardan Marquez’ in kısacık öyküsüyle geldim bugün. Her zamanki tadında anlattığı hikayede, ülkesi için senelerce hizmet vermiş bir albay emeklisinin, hak ettiği değeri görmediği ve çektiği geçim sıkıntısı anlatılıyor. Emekli maaşını alamayan albay, gururundan ödün vermemekte - bu nedenle karısıyla sürekli tartışmakta - ve oğlundan kalan horozun dövüş ganimetlerinden medet ummaktadır. Çünkü her savaş ya da siyasi sorun yaşayan ülkede olduğu gibi ; albaya mektup yoktur !
Anlatımına gelince , G. Garcia Marquez, kullandığı dilde hep o mahallede olaylara şahit oluyormuşsunuz gibi hissettirir burada da öyle.. Samimi ve yalın bir anlatımı vardı.. Hikayesini anlatırken o dönemden küçük ayrıntıları da serpiştiriyor. Ben keyifle okudum.. Meraklısı okusun derim..
"Oysa gerçekte onu yalnızca mektuba bağladığı umut ayakta tutuyordu. Bitkindi, uykusuzluktan kemikleri sızlıyordu."
Albay iç savaşta Cumhuriyet'i korumuş savaş bitiminde rejim tarafından emekliye sevkedilmiş, emeklilik haklarının verileceği söylenmiş, on beş yıldır o emeklilik aylığını bildiren mektubun gelmesini bekliyor. Bu süreçte oğlu vurulan Albay bir yandan her cuma postadan gelecek mektuba umut bağlarken diğer yandan oğlunun yadigarı dövüş horozunu satıp satmamaya karar veremiyor.
Bağırsaklarından rahatsız olan Albay'ın karısı da astım hastası. Kontrole gelen doktor durumlarını bildiği için ücretsiz muayene ediyor, horoz dövüşünce kazandığın parayla ödersin diyor. Şehirde bir yandan sokağa çıkma yasağı devam ederken, haberler sansürleniyor, büyük başlar paraları götürürken alt tabaka fakirliğe mahkum yaşıyor. Albay evdeki son mısırları da horoza verdikten sonra ne yapacaklarını düşünüyor, horozu satarsa belki bir miktar daha idare ederler, fakat oğlunun hatırına dövüşe çıkarmak istediği horozu satmaya da gönlü elvermiyor.
Çaresizliği, gelecek olan paraya bağlanan umudu, insanlara karşı mahcubiyeti, unutulmuşluğu, sonbaharın verdiği rahatsızlığı dokunaklı bir şekilde hissettiriyor Marquez. Albayın karısı ile olan konuşmaları, dertlere çözüm arayışları, uykusuz geçen geceler, hastalığın verdiği ölüme yaklaşmışlık hissi oldukça başarılı aktarılmış. İsminden dolayı hep merak ettiğim Albaya Mektup Yok kitabını severek okudum ve gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim.
"Umut karın doyurmaz," dedi kadın.
"Karın doyurmaz ama insanı ayakta tutar," diye yanıtladı albay.
Değeri Bilinmeyenlerden
Yazarın adı söylendiğinde bilinmeyen kitaplarından. Hüznün, hayal kırıklıklarının, umutların ve hayatın tüm acımasızlıklarının yaklaşık yetmiş sayfada anlatılabilmiş halidir elinizde olan. Bence yazarın büyük başarısının yanında, gazeteci ve sosyalist yanının da izlerini görüyorsunuz bu eserinde.
gelmeyen emeklilik aylığı!
gabriel garcia marquez'in bu uzun öyküsü yüzyıllık yalnızlık romanında bahsedilen devrim sonrası devletle barış anlaşması yapan askerlerden biri olan albayın emeklilik aylığını bekleyeşini konu edinen trajikomik bir konu etrafında işleniyor. marquez’in diline hakim okurların bir saatte bitirebileceği güzel bir kitap. hikaye gerçekçilik nasıl oluyor gösteriyor.hikaye sonunda iyi ya da kötü bitmez. olduğu gibi biter. bir final havası yok kitapta. marquez farkı. aynı zamanda dövüştürülmeye çalışılıp ölüme yol açan bir tavuk, tavuğun sahibinin ailesi, onurlu yaşamaya çalışan bir albay, yaşama tutunma hikayesi barındıran öykü.
Albaya Mektup Yok - Gabriel Garcia Marquez
Gabriel Garcia Marquez'in 1982'de Nobel Edebiyat Ödülüne layık görülmesinde Albaya Mektup Yok kitabinin büyük payı olduğu düşünülüyor. Büyülü gerçekçilik ustasından ölüme ve yalnızlığa meydan okuma buruk bir alaycilikla aktarılıyor.
Albay son kalan kahvesini içerken ic savaş bittiğinden beri beklemekten başka bir şey yapmadığını düşünüyordu. Düzenli olarak on beş yıl her cuma şehre gelecek gemideki posta şefini beklerken, kendine mektup geleceğini ümit ediyor. Savaş gazisi olan albay emekli olup maaş almanın hesaplarını yaparken Latin Amerika'da savaş sonrası sokaga çıkma yasağı yapılıyor. Gazeteler sansürlü aktarilirken halk kıtlıktan kırılıyor. Albay ve eşi de açlık ve hastalıklarla mücadele ederken ellerinde kalan son şeye horoza bel bağlıyorlar.
Okurken albay sinir etse de yaşanan olumsuzluklar ve insanın umudunu her daim korurken dönemin sartlari, çaresizlik, düzene eleştiriler dozundaydi. Halk bir nevi horoza umutlarını bağlayarak kendilerini hükümete karşı kanıtlama çabasını gösterirken olaylarin kurgu olmadığını yazarin tanık oldugunu da öğreniyorum.
Bu kitap... ELİNİN KÖRÜ diye aslında ana karakteri Albay'a saydıracak bir öykü!
Büyülü gerçeklik adına öncülük edip, bu alanda zirvede bulunan usta yazardan muhteşem delirmelik bir öyküydü. Delirmelik çünkü ana karaktere sabretmek büyük meziyet istiyor. Kitabı okurken kendimi asla Albay'ın yerine koyamadım, aksine ona tahammül etmek için üstün çaba gösteren eşinin yerindeydim hep. Yıllarca ülkesine fedakarlıkları ile başarılar kazandırmış bir albayın geçim derdini okuyoruz özünde. Ancak mevzu genel çerçevede geçim, içinde ise erken yaşta siyasi meseleler ve horoz dövüşü sebebiyle öldürülmüş bir oğul, satılamayan eşyalar, herkesin peşinde olduğı bir horoz var. Ayrıca açlık, fakirlik, gamsızlık, boş umutlar, yerine gelmeyecek sözler...
Albaya sinir olurken, durumları için sürekli çözüm üretmek de okura düşen bir başka iş. Anlatım tarzı diğer okuduğum kitaplarına göre daha net, açık ve sadeydi. Akıcı ve güzel bir öykü..
Hikayelerin konusunu,kültürünü, insani duygularını beğendim. Tabi hepsinin kaynağı olan Gabriel'e saygı duyuyorum. bu kitaba ise puanım 6/10...
Albay yıllarca Umut edip her cuma aynı heyecan içerisinde her şeye kulağını kapatıp posta var mı diye limana gidiyor. Marquez uzun öykü konusunda muhteşem bir eser bırakmış…