Yaşam üzerine bir irdeleme.
" Akvaryuma iki balık koyarsanız onlar zaten sevgili olur. Önemli olan okyanusta karşılaşabilmek. "
Sahiden de günümüzdeki insanların neredeyse tamamının, büyük kitlelerin yaşantısını özetleyen bu söz aslında birçok şeyi açıklıyor ve insan denilen canlının düşünce algoritmasını ortaya çıkarıyor genel olarak. Sizin de dikkatinizi çekti
- Mezarın içi vıcık vıcık çamurdur, sudur, bir yandan kar yağar, bir yandan da buz kesen bir ayaz vardır ...
- Seni değerli bulup tören yapacak halleri yok. Mezara koyarken bile söylenip , küfür edecekler ve...Hadi tamam artık atın şu toprağı....
- Sonra mezarı vıcık vıcık çamurla alelâde örterek meyhaneye koşarlar....
Sayfa 97Kitabı okudu
Kendime Notlar #1
Ama bilmek zorundasın. Kendinle tanışmak zorundasın. Eğer bugün, sen çıkarmazsan kendi diğer taraflarını, bir gün hiç de tahmin etmediğin bir şey içinde patlama yaşatabilir. Hiç olmaması gereken bir noktada diğer yüzünle karşı karşıya kalabilirsin. Birini sırf bu yüzden üzebilirsin. Hatta birini boşver, bencil ol, kendini üzebilirsin. Kendini affedemeyebilirsin. İyileşmeyecek yaralar açabilirsin. Bahsettiğim an şuna benzer, bir gün bir şey yaparsın ve şu cümleyi kurarsın ya hani ''Bu ben miyim?'' . Diğer tarafınla karşı karşıya gelmek bunun türevleridir. Bir başkasının alelade kurduğu bir cümle senin için uyarıcı olabilir, duyarsın, sanki hiç kimsenin dokunmadığı bir yere dokunur o cümle. Ne olduğunu bile idrak edemeden patlarsın. İşte o tarafın, ''Diğer Sen''.
"Ben yalnızım ve onlar da alelade insanlar."
Sayfa 55Kitabı okudu
Yazıyor, düşünüyor, düşünüyor yazıyor, ara sıra kalkıp odayı arşınlıyordu. Bana dönüp dönüp, dosta mektup yazmak ne güç şey, alelâde yazı bir şey değil. Fakat dosta güzel diye yazılan her şey göze çirkin görünüyor, insan daha güzelini yazmak istiyor. Çok diye yazdığı az geliyor diyordu.
Cevat Şakir'denKitabı okudu
Putların AlacakaranlığıFriedrich Nietzsche · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20216,1bin okunma
IX
Evime hür, başın dik olarak,
Evimin kadını olarak gir
(Aynı şiirden)
Liza’nın önünde şaşkın, bitkin, iğrenç derecede bozulmuş bir halde duruyordum; galiba bir yandan gülümsüyor, bir yandan da tıpkı önceden, can sıkıntıları arasında düşündüğüm gibi pamuklu, hırpani sabahlığının önünü kavuşturmaya çalışıyordum. Apollon bir iki dakika durduktan