Pir Sultan Abdal
Güzellerin zülfü destedir deste
Erenler hak için oturmuş posta
Bir zaman sağ gezdim bir zaman hasta
Hasta halin nedir der bulamadım.
Pir Sultan ABDAL\'ım daglar ben olsam
Üstü mor sümbüllü bağlar ben olsam
Alem çiçek olsa ari ben olsam
Dost dilinden tatlı bal bulamadım.
Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazan o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan l, lezzet ve şehvetten bir âlem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına gitmesine izin vermiyorlardı. Oysa Uzun Ali İhsan Efendi, Dünya'nın şahidi olmanın gerçek bir ibadet olduğunu sık sık söylerdi. Her insan şu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı. Kur'an'ın kendisi peygamberin dünyayı nasıl olduğuna bir örnekti ve onun ardında giden herkes, dünyayı onun gibi okuyup şahadetlerini yazmalı ve bunu başkalarına aktarmalıydı. Dünyaya şahit olmanın yolu ise maceranın kendisinden başka bir şey değildi. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu Dünya'nın şahidi olmaktı.
Sayfa 91Kitabı okuyor
rüveydaya ağıt
Bu ağıdı öldüğün için söylemiyorum
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu; ben öldüm
Her hamlesi bir tabut şimdi bakışlarının
Yıkayıp kefenledin; mehtabına gömüldüm
Her iklime kanatlı bir haberci salsınlar
Çağır âşıklarını; namazımı kılsınlar
Duysun âlem ateşin dağı erittiğini
Bu illetin taşları bile çürüttüğünü
Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir yerlere
"Bu fâni âlem için beklentiye giren kalbime de kırgınım..."
Cahit Zarifoğlu
Maharet güzeli görebilmektir,
sevmenin sırrına erebilmektir.
Cihan, alem herkes bilsin ki şunu;
En büyük ibadet sevebilmektir 🌿🌿
Biz insanlar, aramak, sevmek, mükemmel ve kalıcı olanı bulmaya çabalamak için yaratılmışız. Baki olanı aramak için yaratılmışız. Bekayı arıyoruz, çünkü bu alem için yaratılmadık. Bizim ilk ve hakiki evimiz cennetti. Hem mükemmel hem de baki bir mekandı. Dolayısıyla bu şekilde bir hayata olan derin özlemimiz aslında var oluşumuzun bir parçası. Sorun, bu özlemi burada gidermeye çalışmak..
Ah Adem ile Havva ...
Önlerindeydi
Tekmil âlem; yer seçeceklerdi kendilerine
Ve Rab' bin inayeti olacaktı rehberleri,
El ele kararsız ve yavaş adımlarla
Aden boyunca yürüdüler bir tenha yolda.
Sayfa 501Kitabı okudu
Hüzün: Varoluşun güzelliği.
Rüya: İçinde yaşadığımız âlem.
Yağmur: Gök bağışı.
Yol: Kaybolmayı göze almak.
Ölüm: En taze başlangıç.
Ruh: İnsanın asıl gerçekliği.
Sayfa 33Kitabı okudu
Cahit Zarifoğlu ne güzel özetlemiş: "Bu fâni âlem için beklentiye giren kalbime de kırgınım."
Mağrib’de Kriz
“İsrail’in birinci önceliği, Müslüman komşular arasında kalıcı problemler meydana getirmek ve çatışmaları körüklemektir.”
Bir Kavramın Serüveni
2010 yılının son günlerinde Tunus’ta başlayıp daha sonra diğer Arap ülkelerine yayılan halk ayaklanmaları da, hızlı bir şekilde “Arap Baharı” olarak isimlendirildi. Tıpkı Ortadoğu kavramının kendisi gibi, “Arap Baharı” tanımlaması da dışarıda üretilip coğrafyaya giydirilmiş bir elbiseydi.
Bir lider ya da hükümet, “sadece Amerikan karşıtı olduğu için” değerli olamaz.
Sayfa 19Kitabı okudu