İnsanların aynı şeylere baka baka artık kör olduklarını düşünürüm bazen de gökçe gelin, aralarında yaşayıp da gittiğimiz hâlde bizi bir türlü göremediklerini, görseler bile tanıyamadıklarını ya da ikimizi başka birileri zannettiklerini düşünür de hepimiz için üzülürüm.
Sen, ben ne zaman sofradan erken kalksam, ne çabuk doydun, diye sorarsın sonra; ben de, doydum derim her seferinde sofra duası okurcasına.
O doydum’ların birçoğu doydum değildir aslında gökçe gelin, o gün gülümü görememişimdir de öldüm’dür...