Elə bir varsan ki, həyatımda
Yoxsan, yoxam
Gözlərin səpələnib bu şəhərə
İnanma mənə və...
Və get bir gün
Oyanıb tapa bilməyim üzünü
Bir soyuq çay və siqaretdən sonra
Gic bir gülümsəməylə
Boynuma sənsizliyi keçirib asım özümü
Baxdım ki, bu kitab haqqında sadəcə bir nəfər incələmə yazıb, o da bir neçə cümlə. Amma bu kitabı bir neçə cümlə ifadə edə bilməz.
Çox sevdiyim şairlərdən olan
Ali Khayyamın qələmindən tökülən o möhtəşəm şeirləri insanı oxuduqca valeh edir, böyük bir təsir yaradır, dərin bir iz qoyur.
Kitabdakı bəzi şeirlər onun "MadHouse Community"də olarkən və yaxud da sonralar albom daxilində və "single" şəklində paylaşılıb. Hamısını dinlədiyim, hətta bir neçəsini də səhifəmdə "ileti" kimi paylaşdığımdan bəzi hissələr artıq tanış idi, amma təkrar oxumağa da dəyərdi.
Şairin məcazları, bənzətmələri insanı valeh edir, ayrılıq həsrəti, vətən sevgisi, ata ilə yaşana bilməmiş günləri, dostlarına müraciəti, anaya olan müraciətlər, kədər hissinin tərənnümü və s. bu kimi şeylər kitab boyunca bizə yoldaşlıq edir və qəribə hisslərin bizə hakim kəsilməsinə səbəb olur.
Şeir kitablarını heç sevməyən biri olaraq deyirəm, bu kitab elə tez bitir, elə də uzun müddət təsir edir ki...
Mənsə sizinlə sağollaşıram, əziz oxucular. Gününüz gözəlliyə, ömrünüz kitablara...
Oxuduğunuz üçün təşəkkürlər!
Bulud BağçalarıAli Khayyam · Zero Nəşriyyatı · 201441 okunma
Of, bu neçənci yuxu oyanmadığım?
Neçənci dəfə yoxsan?
Unut demə, cəhənnəm ol
"Bir ... deyil yaşamaq "
Saralır ümidlərim
Adını payız qoydum
Sonuncu şeirimsən
Bağladığım pəncərəmsən
"Yaşamaq da bir ... deyil"
Bu xaraba
Qaraçı ümidlərimin sirdaşıdı
Gəlməyəcəksən bilirəm
Getmək ölməyin qardaşıdı
Bir gün, sevgili
Söyəcəklər məni
Deyəcəklər ki, belə şeir olar?
Sən onlara de ki:
"Eh, insanlar!
Yanlış anlamısınız
Bunlar şeir deyil
O heç şair də deyil
O heç yazmadı ki..."
Yox
Bakı, bir az sev məni, bir az sığal çək saçlarıma
Bakı, bir yer ayır mənə o əfsanələrində
Tarixin dərinliklərində basdır adımı
Yox
Bir sevgilinin ovuclarında məhkum elə həqiqətimi
Qırılsın ayrılıq sözümdən
Parçalanan göyüzün
Mən göyüzünün xəritəsini çəkirəm, Bakı
Buludlardan bağçalar
Yox
Bakı, buraxa bilmərəm səni
Bir az öldür sevgililəri
Bir az yas
Bir az da qatil olaq, Bakı?
Ayrılacağımı bilə-bilə
Yenə qopa bilməmək dodaqlarından
İllər sonra yanımda olmayacağını bilə-bilə
Qadınım demək sənə, sevmək səni, dəli kimi
Və getmək vaxtı gəldiyində,
Getmək insafsız kimi
Əllərindən ayrılığın o zəhər qorxusu
Başağrılarımın səbəbi
Sonra doldurmaq bir tərəfi qırıq külqabıya
İyirmi əsəbi
Uzun-uzadı sevgi romanları yazmaq sənin
Yarı içkili, yarı ayığam bu günlər
Pəncərəmdən keçən yollar
Səndən keçməyən yollara düşmənəm mən
Sənlə bağlı xəyallarlmın yarısı çirkli
Gözlərimdən düşür sənsizlik
Bədəninə toxunan əllərə düşmənəm mən
Tüstü oyunlarından qaralır dodaqlarım
Gözlərimdən süzülür sənsizlik
Mənsiz inandığın tanrılara şeytanam mən
Bir neçə səhifə səpələnib otağıma
Üzərində sənsizliyin misraları
Sənsizliyin o əclaf şairiyəm mən
Günəşlə sevişdiyimə baxma gecələr
Yatağımdan utanıram
Sənsiz, gülüş rollarındayam mən