Hatırlayınız Nietzsche’yi “umut en büyük kötülüktür, işkenceyi uzatır” demişti en vakur haliyle. Bugün umut, fakirin ekmeği değil, halkın afyonudur. Gereğinden fazla umut etmeyin. Çünkü umut, arada kalmışların ve çaresizlik çekip ne yapacağını bilmeyenlerin sığındığı bir yerdir hepsi bu. Ölüsü sokakta çürüyen, evinde gözünün önünde sevmeye kıyamadığı kızı sırtından kurşunlamış olanlar umut etmezler. Çocuğu tekmelerle sokakta öldürülmüş olanlar için umut bitmiştir. Yerinden yurdundan edilen, köyü yakılan, deresi kurutulan, sokağı yağmalananlar için umut yoktur. Onlar artık inanmak ve değiştirmek zorundadır. Onlar inanırlar. İnanırlar ki, inanmak insanın en gerçek halidir. En namuslu halidir. İnanırlar ki, bu çürüyen dünyanın değişmeye başlaması için umut değil inanmak zorunludur. İnanırlar ki dünya değişsin. İnanırlar ve bilirler ki, dünya sadece umut edenlerle değil, mücadele edenlerle değişecektir.
-
Alıntı
Ali Murat İrat
Eğer tecavüzü hâlâ sadece cinsel bir suç olarak görüyorsanız siz erkek egemen sistemin içerisinde hapsolmuşsunuz demektir. Eğer tecavüzü yalnızca bir şiddet eylemi olarak görüyorsanız da yine o sistemin dilini konuşuyorsunuzdur. Eğer kadına inen yumrukla erkeğin penisi arasındaki bağlantıyı bu güne kadar çözemediyseniz ve bu ikisi arasındaki
Ali Murat İrat - Sancı
Estetik ölümlerin, modern katliamlarla,
süslü laflar ve kutsal törenlerle taçlandırıldığı bu çağ ne zaman çöküp gidecek?
Sayfa 12
Çünkü bir söğüdün dalını eğer gibi eğiyor beni de zaman. Zaman en çok önemsizliğimi hatırlatıyor ve her fırsatta vuruyor yüzüme. Hume zamanında demişti bunu;”İnsan ancak denizin dibindeki istiridye kadar önemlidir.” Belki de midyeydi konu olan bilmiyorum. Belki de “ancak” kelimesini kullanmamış ve belki de böyle bir söz dememişti inanın hatırlamıyorum. İntihar konusunda çok yazdı Hume. İntihar etti mi ? Tarih kitaplarında etmediği yazsa da ben onun yaşamında geçen her bir dakikanın bir intihar olduğuna eminim. Ama o doğru demişti evet. Evet o sözü söylemişti. İnsanın kendisini her şeyin merkezine koyarak yaşadığındandı bütün hengame. Bütün bu dünya, böceklerin hareketi, sivrisineklerin vızıltısı , dalgaların sesi , bir hastanın inlemesi, bir aşkın ilk sevişmeyle bitmesi.Her ama her şey sanki insan için varmış gibi geliyordu insana. Bunlar hep yalnızlıktan mahrum kalmaktı. Oysa bütün bunlar insan olmadan da olmuş olan, olan ve olacak olandı..
Sayfa 25Kitabı okudu
Bir İnsanı söyledikleriyle değil gizledikleriyle,söyleyemediğle,söylemediğiyle anlamaya çalışırım .Sınırlarını dilin belirlediği bir
dünyadır burası.İnsan denilen şey dilinin kendisini eksik bıraktığıdır.
İnsan ne dilinden fazla, ne dilinden eksik olabilir.Bütün anlamları, bütün söylemleri,kelimeleri,heceleri,ah‘ı, sevmeyi,öfkeyi anlatır da dil bir yerde tıkanır kalır; Aşk.
Dil yaşamın hapishanesidir,aşk sa dilin ve insanın.