Çünkü av, avcıyı tanır
yol, yolcuyu
ve yürek dostu tanır.
Zaman Zaman
Umutsuz muyuz?
• Hayır, değiliz.
Ağaç içinden çürür
Elmayı oyar kurt,
sineği yer örümcek,
Ve insanı yer insan.
Bir çocuk
Koşuyor koşuyor koşuyor
Kuşlara doğru
Ay akşamdan doğar
Ceylan suya inecekse
Suya dokunmaz
Sabuna dokunmaz
Öyle bir âdemdir derler
Bektaşi;
Söylendiğine göre
Hiç yıkanmaz
Bir gün sormuşlar ona
Neden yıkanmadığını
Hiç değilse
Ara sıra
Ve almışlar yanıtını
Bizimkinden:
''Balçıktır aslımız,
Çok oynamaya gelmez suyla,
Bakarsın
Çamurlaşırız.''
"1944-1945 Irkçılık-Turancılık Davası" adlı tefrika da Orkun'un üçüncü sayısında yayımlanmaya başlamıştır. Tefrika, dava hakkında bire bir tanıklığa dayanan ilk teferruatlı çalışmadır. Derginin 7. sayısının (17 Kasım 1950) son sayfasında tefrikanın “kısım kısım ayrı arkadaşlar” tarafından yazılacağı, girişin Atsız tarafından
