Ne yalan söyleyeyim stefan zweig anlatım tekniğinden ötürü bir türlü ısınamadığım bir yazardır. Diğer kısa hikayeleri gibi, sahilcilerin ve pelinsuların elinde sık sık gördüğümüz kitaplardan olan “olağanüstü bir gece”, her ne kadar akıcı bulmasam da; bence yazarın insan piskolojisine dair nokta atışı kurgularından biridir. Ancak diğer hikayelerinde de olduğu gibi mesajı doğrudan vermesi, daha da önemlisi neredeyse herkesin hemfikir olduğu meseleleri (para mutluluk satın alamaz, doğayı koruyalım, savaşma seviş vb.) bu kadar düz bir şekilde vermesi biraz can sıkıyor.
