Yavuz Bülent Bakiler
Ben Anadoluyum…(1)
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç…
Şükrederek, kalktığım sofralarımda
Ya soğan ekmek olur, yahut bulamaç.
Annemin sessiz geceleri için!
Kaşan şehrindenim
Fena sayılmaz halim,
Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
İğne ucu kadar da zevkim.
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
Dostlar, akan sudan daha iyi
Anadolu
Yavuz Bülent Bakiler
Ben Anadoluyum...
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç... Şükrederek, kalktığım sofralarımda
Ya soğan ekmek olur, yahut bulamaç. Hastalarım ölüm yataklarında
Ne doktor yüzü gördüm, ne ilaç.
Zaman zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum,
Gölge vermedi çok kere diktiğim ağaç...
Devlet denince hep vergi geldi aklıma
Jandarma deyince kırbaç...
En gümrah ırmaklarım boşuna akıp gitti
Üç beş adım ötesinde toprağım vardı kıraç. Gittim, yiğitçe döğüştüm gazâ meydanlarında
Ne tak-ı zaferler istedim, ne taç...
Savaşta çiğnetmedim hilâli düşmanlara
Barışta düştü üstüme gölge gölge haç...
Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarım hâlâ
Alın terine muhtaç...
Ben Anadoluyum, acılı, mahzun;
Bende bitmez tükenmez dert kulaç kulaç...
Ben Anadoluyum...
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç...
Şükrederek, kalktığım sofralarımda
Ya soğan ekmek olur, yahut bulamaç.
Hastalarım ölüm yataklarında
Ne doktor yüzü gördüm, ne ilaç.
Esselamü aleyküm rahmetullahi ve berakatüh
Ey-cemal-i Nur-i çeşm-i evliyâ,
El-medet ey ma'den-i Nur-i Hüda,
Hak-i payi tutiya-yı esfiya,
El-medet ey ma'den-i Nur-i Hüda.
~~~
Kimse sensiz bulamaz Hakk'a vusül,
Feyz-i lütfunla olur merd-i kabul,
Rahmeten li'l alem'sin ya Resul,
El-medet ey ma'den-i Nur-i Hüda.
~~~
Eyledim bi- had cürüm ile cerim,
Oldum eşhas-ı heva ile
Tek Hece Aşk
Var mı beni içinizde tanıyan
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim
Kalmasa da şöhretimi duymayan
Kimliğimi tarif etmek zor benim
Bülbül benim lisanımla ötüştü
Bir gül için can evinden tutuştu
Yüreğine Toroslar’ dan çığ düştü