Kurşundan çiçeklerin şehri..
İnsanın alınyazısı, nasibini aldıktan sonra göçüp gitmekten başka nedir ki?
"Açar bir gün elbet yeniden gönlümüzün çiçekleri..."
"Ben yaşadıkça o yaşayacak bende..."
Bu memlekette de bir gün sabah olursa, eğer bu memleketin sislenen alınyazısı dirençli bir elin güçlü dokunmasındaki titremle silkinip, şu donuk, şu paslanan yüzü halkın biraz gülerse O gün ben ölmemiş bile olsam, hayata pek az ilişkim olur kuşkusuz o gün benden ümidi kes, beni kötrüm ve çevremde bütün acımla unut çünkü kör, topal tükenik bakışlarım seni geçmişte görmek ister. Sen bütün etin kemiğin, kimliğinle yârısın ve şarkılar gibi hep hep kulaklarımda sesin..
Sayfa 5
Bir kalp duracaksa, acıdan ve ıstıraptan
O benim kalbim olsun, senin kalbin değil..