...ben yalnızlığa alışkınım.
Sayfa 154Kitabı okudu
Rüveyda
Fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
Bir güvercin uçurup kıtalar arasından
Çağırdın beni
Geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
Derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
Yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Yıkarak yalnızlığa kurduğum sarayımı
Yetim çığlıklarımı duyurmak üzre sana
Koşup geldim; iliştir beni memnu bahtına
Adını söylemek
"Halbuki ben yalnızlığa alışkınım."
Sayfa 154 - REMZİ KİTABEVİ (PDF)Kitabı okudu
''...yalnızlığa sandığımdan daha çabuk alıştım. Aslında sensizliğe demek daha doğru, çünkü ne de olsa yalnızlığa baştan beri alışkınım.''
Sayfa 107
Yalnızlığa alışkınım sessizliğe değil
Pazar günlerinden nefret ederim bu yüzden.
Sayfa 340 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 1. Basım, Şubat 2015.Kitabı okudu
Merhaba canım;
Önce iyi bir haber: yalnızlığa sandığımdan daha çabuk alıştım. Aslında sensizliğe demek daha doğru, çünkü ne de olsa yalnızlığa baştan beri alışkınım.
Sayfa 107 - YKY
Batılı insanın yalnızlığı ile bizim yalnızlığımız bir değildir. O zaten doğduğu gün yalnız bir dünyaya geldiğini bilir. Alışkındır bu yalnızlığa. Bizde durum farklıdır. Biz kalabalık bir dünyada açarız gözlerimizi. Aile, akraba, konu komşu, eş dost, arkadaş, mahalledeki bakkal, manav, kasap, metroda, otobüste, trende, vapurda, dolmuşta yanımıza oturan delikanlı ya da yaşlı teyzelerin her biri bizim kalabalıklarımızdır. Bizdendir. Onun için bizim yalnızlığımız onlarınki kadar zindan karanlığında değildir.
Onlar hayatlarını özgür ama yalnız yaşar ve ölürler. Biz ise hiç özgür olamadan, kalabalıklar içinde, bağımlılığın en koyusuyla harman olarak, hüzünle yaşar ve ölürüz.
Sayfa 156Kitabı okudu
"Yalnızlığa alışkınım."
Sayfa 226Kitabı okudu
Sonuncusu ise, yalnızlığı seviyorum. Alışkınım buna ve alışkanlık ikinci bir tabiat gibidir.
Sayfa 77 - Ararat Yayınevi
