Sinan akyüz’ün okuduğum ilk kitabı. (Çokazspoiler)
20.yy’da yakın tarihimizde yaşanan (1992-1995) soykırımı ben bu kitapla öğrendim bana öğretilmedi, söylenmedi, bilemedim, bilmiyordum, bilmediğim için utanıyorum sadece. Yapılanlara Avrupa gibi görmezden gelmek? Erzak yardımı diye 30 yıl önceden kalan konseverleri göndermek? Nasıl bir vicdan? Dün bitirdim kitabı bir çırpıda. Bir kızın başından geçenleri anlatıyor..
Gerçek olduğunu, evet kitap arkasında belirtilmişti ama inanmamıştım çok acı ilk defa bir kitabı keşke okumasaydım diye geçirdim içimden bu kitabın kötü ve ya çirkin olmasından değil tamamen gerçekleri yansıtmasından ve bu gerçekleri kabullenememek, okurken de kabullenemedim ama maalesef ;
(Alıntı)
10 bin bina parçalandı.
Yaklaşık 18 bin kişi kayıp.
Her gün ortalama 330 bomba atıldı.
2 milyon kişi zorunlu göç etti.
56 bin kişi yaralandı.
Yaklaşık 350 bin kişi öldü.
8300 silahsız Boşnak erkeği katledildi.
28 bin Boşnak öldü
35 bin çocuk yaralandı, 10 bin çocuk öldü, 1800 çocuk ömür boyu engelli kaldı.
44 bin Boşnak kadınına tecavüz edildi
Kitapta ki suadan bu 44bin tecavüz edilen kişilerdendir ve onun ağızdan anlatılmış.
Srebrenista annelerinin videolarını, Aliya İzzetbegoviç’in Türklere yazdığı mektubu izleyin izletin! Çünkü ben izlerken gözyaşlarımı durduramamıştım :(
Mehmet Y. bu kadar ticari imkansızlık ve zor koşullar içinde kıvranan edebiyat
