Allah’ım, sen annemi, babamı, tüm sevdiklerimizi koru,
hepsine sağlık ve afiyet ver, âmin.”
Dünyanın tüm dengesi bozuluyor bana kalırsa: Allahım sen benim dengemi koru. Âmin.
“Ey güzel Allah’ım,” dedim, “sen beni koru.”
Bir nefes çıktı içimden, sessizce. Ev inledi, eşyalar, pencereler, sokak, sokaktaki çöp dağı, dağı eşeleyen it çetesi, taş ve ahşap evler, sokak lambaları, ayak sesleri, sarhoşlar, evsizler, neonlar, gece yarısı, Roman mahallesi inledi.
Allah’ım! Bilinen bir gerçektir ki insanlar Sana ancak çaresiz kalınca yardım dilemek için başvuruyorlar ve ellerinden başka bir şey gelmiyor. Bize acı, bizi koru, bize yardım et Allah’ım. İnsanlar, doğru olsun, yanlış olsun, haklı olsun haksız olsun, her şeyi Sen’den isterler. Bir katil bile içinden, Sen’in onun yanında olmanı ister. Oysa Sen hep susarsın. Neyleyim ki biz insanlar böyleyiz ve Sen’i özellikle başımız darda olduğu zaman hatırlarız, yalnız böyle zamanlarda varmışsın sanırız.
" Ey güzel Allahım ", dedim , sen beni koru .
Kimsenin beni koruyacak hali yoktu.
Sayfa 32
Rabıtaimevt
Dün annemin dayısı vefat etti. Bugün babamın bir arkadaşının ölüm haberini aldık. İnsan nasıl ölür yahu? Dün konuşan, yürüyen, yemek yiyen adam, bugün yok! Bir de götürüp toprağın altına bırakmıyorlar mı, mahvoluyorum! Ulan bir insanı nasıl gömersiniz? Nasıl atarsınız üstüne onca toprağı? Tabi bunlar deli saçması. Ölüm en dehşetli hakikattir bayım. Herkes ölür. Her nefis ölümü tadacaktır. Zengin veya fakir. Genç veya ihtiyar. Kadın veya erkek. Her nefis ölümü tadacaktır. "Yaşadığınız hal üzere ölürsünüz, öldüğünüz hal üzere diriltilirsiniz." buyruluyor. Demek ben de öleceğim. Ben de! Ben de mi? Hay Allah ben de ölecek miyim yani? Şu tuşların üzerinde gidip gelen parmaklarım kımıldamayacak mı bir daha. Yüzümü çeviremeyecek miyim diğer tarafa. Gülemeyecek miyim. Beni de götürüp toprağın altına bırakacak mısınız. Üstüme kürek kürek toprak atacak mısınız. Sonra beni orda bırakıp gidecek misiniz. Kıyacak mısınız bana. Ya Gregor? Siz gittikten sonra, o yanımda kalabilecek mi bari? Hayır mı? Herkes ölür. Herkes ölür. Herkes. Herkes. Şu ölmek ne tuhaf sey Fakat bence insanlar ölümü gerçekten düşünmüyorlar; yaptıkları, ölüm kelimesini akıllarından şöyle bir geçirmek. Bu da yeterli terbiyeyi sağlamıyor. Oysa resmen ölüyorsun. Sonra kabirde yanına sorgu melekleri geliyor: davranışlarının (amellerinin) hesabı yapılıyor. Allahım sen bizi kabir azabından koru. Amin. Ben çok gerildim. Şimdi izninizle biraz ara verelim.
Sayfa 79-80Kitabı okudu