Zaman küçük yerlerde menderesler çizerek akar. Yönünü ve bilincini kaybetmiş gibidir. Döner durur ve kendi için en uygun zemini yoklar. Bazen geriye çevirir yolunu. Tekler, hastalıklı burgaçlarıyla yatağını doldurur; durup gölleşir.
Bu ağır çekim yaşama tutunabilmek için tek şart ona kendini bırakmaktır. Eğer zamanın parçası olup onun dümen suyunu okşamayı başarabilseydim anam gibi içimdeki koru görmezlikten gelip yaşayan ölülerle dolu bu ilçede hayatımı devam ettirebilirdim.
Ama olmadı.
Sayfa 29 - Biz hikayesi
E-kitap
... Evimiz sır küpümüz değil midir? Açlığımızı ve suçlarımızı oraya gömeriz. Kabarıp taşana kadar mayalanırlar orada.
Sayfa 89 - Can YayınlarıKitabı okudu
Dünyaya baktığım camlar kalınlaşır, mor perde iner. Uyuşukluk bedenimden yavaşça yükselir, zihnimin köşelerini, dar sokak ve çıkmazlarını kaplayıp örter. Zamanın hızı kesilir.
O ise denizin en serin sularına karışmış bin renkli bir yosun kadar güzeldi.
Sayfa 43 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Mefaret, benim gitmem lazım buralardan. Bu iş olmaz. Sana sarılınca dünyayı unutuyorum," demişti. ...
Mefaret için çıplak göğüsten gelen o baharatlı koku ömür boyu yeterdi oysa. Zaman dinletemedi sesini. Şimdi iki odalı evinde hiç içmediği çayını demlemekle meşgul.
...
Oysa ona lazım olan bir çift kanat ve çatallı bir kuyruk. Pencereden uçup gitmek için. Yarım kuyruğun ayak izlerini bulur nasılsa. Sumru bu. Denizin kırlangıcı. Yıldızları okuyan, sevdiği adamı bulamaz mı?
Sayfa 114 - Can YayınlarıKitabı okudu
E-kitap
Evler insanların kalesidir. Sanılanın aksine demir ve çimentodan yapılmazlar.
Her evin kendine özgü kokusundan dokunmuş zırhı vardır. İç içe geçmiş dikenli pullardan oluşan bu engelin ardında yumuşak doku başlar.
Sayfa 87 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ölmeden sevişmeli insan.
Sayfa 147 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ağlasam mı, kafamı nemli duvarlara vurup ölsem mi; bilemedim.
Sayfa 27 - Can YayınlarıKitabı okudu