"Korku ve saygı... Bu ikisi bir arada olamaz. Saygı ile korku değil de, sevgi ile saygı olmalıydı... Biz kam'larımızdan korkmayız;sever ve sayarız."
Sayfa 13Kitabı okudu
-Korku ve saygı... Bu ikisi bir arada olamaz. Saygı ile korku değil de, sevgi ile saygı olmalıydı... Biz kamlarımızdan korkmayız; sever ve sayarız.
-Haklısın. Ne yaparsın ki bunlar böyle insanlar. Belki de bizi diğer kavimlerden ayıran özelliklerden birisi de bu farklı anlayıştır.
Sayfa 13Kitabı okudu
"Ey Türk kanına doymayan Keyhüsrev!.." diye bağırdı. "İşte, başını bir kan tulumuna soktum!.. Şimdi iç bu kanı, doy!..Doy da, öbür dünyaya kana doymuş olarak git!.. Dedem Ulu Alpertunga'nın ve oğlum Karapars'ın öcünü alacağıma yemin etmiştim, bunu da yaptım!..Büyük Tanrı'ya bunun için şükrediyorum!.."
Oradakiler, Karapars'ın ölmüş olduğunu orada, o anda öğrenmiş oldular... Savaşı kazanmanın sevinci yanında, Karapars'ı kaybetmenin ıstırabı yüreklerine yayıldı...
Sonra, yavaş yavaş Sakbaluk yolunu tuttular...
Sayfa 143Kitabı okudu
Disiplinsiz ordu, yararsız kalabalık demektir!..
Sayfa 119Kitabı okudu
İşin sevindirici tarafı, Türkler'den başka hiç bir millet saçlarını uzatmaz.
Sayfa 10Kitabı okudu
Türkler aynı zamanda baş düşmanlarıydı...
Sayfa 10Kitabı okudu
Karşılık gözetilmeden yapılan işler muhakkak ki, daha değerlidir.
Sayfa 47Kitabı okudu
''Alacağın olsun Keyhüsrev!..'' dedi. ''Dedem Alpertunga'dan sonra biricik oğlum Karapars'ın da kanına girdin. Beni oğulsuz, evlatsız bıraktın... Sen, yıllardır kan içmeye doyamayacak mısın? Tanrım!.. Bana güç ver, benden yardımını esirgeme! Şu, Türk kanına doymayan zalimden intikamımı alayım!.. Bu dileğimi kabul edersen, Keyhüsrev hainini öyle bir kana doyuracağım ki, dünya durdukça bunu kimse unutmasın!.."
Sayfa 136Kitabı okudu
Karapars, Atossa'nın kendisini terk edişini bir türlü unutamadı. Daha doğrusu, sevgisini kalbinden söküp atamadı.
Sayfa 88Kitabı okudu
